woensdag 28 juli 2010

Randje


Vandaag moest er ruimte komen in de voorraadkast. Dus wat herschikken en kijken of er niet iets tussen staat wat over de datum weggekieperd moet worden. Dat laatste doe ik veelal vol schaamte, maar ik bewaar dan ook elke aardappel die in de schaal achterblijft.

Er stond een glazen weckpotje, weggestopt in een overvloed aan cellofaan en strikjes. Ooit gekregen, ‘huisgemaakt’ en – oh toeval – met t.h.t. 27 juli 2010. Gisteren dus, maar zonder schimmel of andere uitslag vandaag ook nog lekker. Truffelhoning! Ook een kleine verrassing kan de dag een blij randje geven.

Maar er kwam meer verheugend nieuws uit de kast. Wij houden van pittig dus familie en vrienden slepen uit alle werelddelen hete sausjes en aanverwante smaakversterkers aan. Ineens stond daar Roasted Chipotle Jam, ooit meegebracht door een zus van een plek in de VS waar Mexico te ruiken is. Potje open, lepeltje erin en jandorie, met de rokerige smaak van Caol Ila Single Malt Whisky ook nog, ook nog! Dat gaat er vanavond doorheen.

Een verrassing moet vooral een verrassing blijven. Het helpt als het product niet bij elke buurtsuper in het schap staat. Kozlowski Farms Roasted Chipotle Jam, kom er maar eens om. (Het blikje Herdez Salsa Casera staat voor morgen op het programma.)

dinsdag 27 juli 2010

Afdronk


In mijn regio is vrijdag jl. de zomervakantie begonnen. In de krant stond een artikel met tips voor het verlengen van de afdronk. Zo kun je volgens de auteur na thuiskomst nog lang(er) nagenieten als je er in slaagt om met wat autochtonen te praten tijdens je verblijf in den vreemde.


De tip is serieus bedoeld. Kennelijk kan voor vakantievierders hun tijdelijke verblijfplaats een reservaat zijn waar je wel naar de bewoners mag kijken, maar dan van een afstandje. Kijken is toegestaan, voeren niet. Maar weet je er toch in te slagen om een praatje te maken, dan pik je meer vakantie mee. En dat kost je geen cent meer!

maandag 26 juli 2010

Posted by Picasa

Vel


Regenachtige zondag en achter elkaar twee boeiende boeken gelezen: Niccolò Ammaniti 'Ik ben niet bang' en Renate Dorrestein 'De leesclub'. Soepel bewegend met prachtige beelden, lees en oordeel zelf maar. Net terug van tocht door Schotland, dus Dorrestein sprak extra aan. Bij D. drie keer een passage doorgenomen (pag. 25) waarin de hoofdpersoon constateert dat er - met in tijd meer áchter dan vóór haar - geen sprake meer is van 'een eeuwig opgaande lijn'. Wordt het op dat punt zeuren of niet? Niet dus: 'Van de finale gaan we zo lang mogelijk iets leuks maken'. Met alle gevolgen van dien. Hilarisch. Je vel komt er niet strakker van te zitten, maar wel lekkerder.

De voorbereiding van de workshop 'De Ontdekking' is ook zoiets om me lekker tegenaan te schurken. De aanloop was wat lang, maar nu staat hij klaar voor 7 oktober a.s. Wij (De Vrijdenkers) nodigen nu nieuwsgierige lieden uit om hun werk (als leidinggevende) te vergemakkelijken door munt te slaan uit hun (bedrijfs) geschiedenis. Om dit wat modieus te verwoorden: zet de historie van je bedrijf of organisatie in als motor voor duurzame vernieuwing. (Wie echt geïnteresseerd is, weet voor meer informatie onze website wel te vinden.)