Wie ben ik?

Ik vind het wel grappig klinken als iemand zegt: 'Sorry, ik ben vandaag mezelf niet'. Tja, wie staat er dan wel tegenover me? Niet langer Herman of Mathilde? Ben je nu eventjes Helen? Of Matteo?

Natuurlijk snap ik wel dat die persoon gewoon wil zeggen dat hij of zij even uit haar of zijn doen is. Dat het gedrag waarvan ik zojuist een kleine demonstratie zag, buiten het gebruikelijke patroon ligt dat de omgeving van die man of vrouw kent. Misschien gaan wij tweetjes meteen hardop een verklaring zoeken voor die 'afzwaaier'. Zo van: 'Ja het is ook niet niks wanneer je je cavia moet laten inslapen'. Er kan natuurlijk ook drank in het spel zijn, iets wat minder snel uitgesproken zal worden.

Stiekem ga ik ervan uit dat alles wat ik doe 'iets van mijzelf' is. Uiteraard probeer ik vooral met de mooie kant naar buiten te komen. Wie niet.

Hondenbezitters die zich in mijn buurt wagen, vormen een risicogroep: die lopen de kans mijn sociaal minder gewenste kant te leren kennen. Dan bedoel ik die lui die hun beestje niet onder controle hebben als ik vrolijk en wel op de hei aan het hardlopen ben. Wanneer zo'n joekel meent dat er tegen mij opgesprongen kan worden, krijgt het baasje (m/v) een lading verbale modder over zich heen. En daarin ben ik echt wel mezelf hoor, nondeju.

Helemaal dubbel lig ik de laatste tijd bij de tv-reclame waarin een uitzendbureau de wereld voorhoudt dat werken via die organisatie leidt tot 'worden wie je bent'. Een dijenkletser, want 'wie ben je dan nu?' Een zombie? Uiteraard weet ik ook wel dat de tekstschrijver die achter de pc die worst heeft zitten draaien, daarmee bedoelt dat we vooral het beste uit onszelf moeten halen. Plus dat zoiets mogelijk wordt via die club. Zeg dat dan gewoon en ga niet zwevend zitten zwetsen. Er is al genoeg slaapwandelaarsgetrut: ‘Leef je droom!’

Overigens zijn er ook boeken te koop met als titel 'Worden wie je bent'. Eentje voor managers en een ander exemplaar voor mannen/vrouwen die liever vrouwen/mannen willen zijn. Die tweede uitgave lijkt me hout snijden.

Recentelijk vertrouwde iemand me toe: 'bij jou kan ik zo helemaal mezelf zijn'. 'Helemaal' dus en niet half, of driekwart. Pesterig zei ik nieuwsgierig te zijn naar wat die persoon dan is buiten mijn aanwezigheid. Een opmerking die tot wat gehakketak leidde. Alsof ik niet begreep dat eigenlijk bedoeld werd: 'ik voel me op mijn gemak bij jou '. Zeg ook dat dan meteen.

Ik weet niet of mijn al dan niet stille verzet tegen genoemde beeldspraaksmurrie ergens toe dient. In elk geval 'ben ik helemaal mezelf' tijdens dit soort oprispingen.