De Bruijn ‘Open’

Organiseert Geert de Bruijn een golftoernooi? Iets met tennis misschien? Bij nadere lezing van de uitnodiging blijkt het om een ´Open Atelier’ te gaan op 1 en 2 juni. De Vughtse kunstenaar ‘pakt werk uit’, zogezegd. In zijn tuin; dus kunst in het groen. Ik doop het meteen tot De Bruijn 'Open'.

Het romantische beeld van de artiest als wereldvreemde ploeteraar op een koud zolderkamertje bestaat alleen nog stoffige romans. De Bruijn maakt zijn werk - als het weer dit toelaat - gewoon buiten. Da’s ook wel handig: het ontwerpen van zijn assemblages vraagt om de inzet van het nodige gereedschap. En in de open lucht heeft hij daarvoor alle ruimte. Op juist die plek ontvangt hij op de middagen van het eerste juniweekend de belangstellenden.

Vijf maanden geleden vierde De Bruijn zijn 35-jarig kunstenaarschap met een expositie in de Vughtse Lambertuskerk. Een beetje ‘zoals het hoort’. Met een glaasje wijn dus. Plus een inleider, want ik mocht er wat zeggen. Vandaag is er sprake van een ontspannen, gezellige theetuin. Met arretjescake.

Als ik arriveer, staan bij de ingang drie beelden. Met in de buurt de nodige recente schilderijen. ‘Assemblages’, volgens de maker. Dat woord doet me denken aan autofabrieken als die van Citroën, Peugeot of Renault. Het is de toepassing van gemengde technieken die het gebruik van dat Franse woord rechtvaardigt.

Ook op 1 juni betrap ik me erop dat ik, zoals altijd, in de eerste plaats aangetrokken word door zijn beeldtaal. Vormen, kleuren, vlakverdeling; zoiets dus. Alles met de Moedergodin als eeuwige inspiratiebron. ‘De genestelde gedachte’ - het thema dat december jl. zijn intrede deed - is veelzijdig uitgewerkt in het trio dat tegen het raam opgesteld staat.

De verrassing zit ‘m in de derde rechts. ‘Nog niet af’, roept De Bruijn. Dat mag dan zo zijn, duidelijk is dat Geert in de uitwerking een nieuwe ontwikkeling in gang heeft gezet. Een De Bruijn is nooit hetzelfde. ‘Een collega die een beeld dat succesvol blijkt vervolgens 25 keer klakkeloos kopieert, hoort tot een andere categorie’, zei Geert afgelopen vrijdag. Ook onder een kopje thee. Zijn begrip van ‘autonoom kunstenaar’ is helder. Een bevestiging hiervan volgt in zijn antwoord op de vraag van zijn dochter of een koper dat onaffe stuk nu al tegen betaling zou kunnen meenemen. 'Dan heeft die koper pech gehad'. Inderdaad: De Bruijn bepaalt wanneer iets klaar is.

Even later: ‘work in progress’, terwijl hij iets aan de zeven vogels herschikt; ze zitten nog niet definitief vast. ‘Ik wou een andere opbouw’.

Ik noem het gewaagd, die cirkels. En word vervolgens razend nieuwsgierig naar hoe dit er over een paar weken uit zal zien.

Zondagmiddag kom ik beslist terug: ‘s kijken hoe het dan met mijn nieuwsgierigheid staat. Of is het vanwege de verwondering die het decor achter de verrassing vormt?