50 tinten rose

'Het gras is groen in elk seizoen', schrijft de dichter Hans Vlek. Dat deze poëet uit 's-Hertogenbosch komt, is niet van belang. Zijn vaststelling heeft ook zonder die geografische achtergrondkennis eeuwigheidswaarde.

Nou ja, in elk geval speelt die zin door mijn hoofd als wij op 4 april 's morgens op weg gaan naar Buren. Het gras is ook nu groen, een kleur waartegen de bebloesemde fruitbomen prachtig tot hun recht moeten komen. De warme temperaturen van maart en april zetten de Betuwe vroeg in bloei. Bovendien zullen de boeren dit jaar de sprinklerinstallatie die overal boven de kruinen uit torent, buiten gebruik kunnen laten: vorst lijkt me niet aan de orde.

Naar verwachting dus overal pure pracht in 50 tinten rose, om de beeldspraak eigentijds te houden. Geen koude; wel regen op komst. En voor deze een einde maakt aan deze oplichtende schoonheid, rijden wij naar het begin van een bloesemroute, ontworpen door enkele enthousiastelingen van On Track.

Kerk-Avezaath vormt het startpunt. We zetten de auto bij de St.-Lambertuskerk die - in tegenspraak met de naam - protestant is. In de oude school aan de overkant wordt een cursus gegeven waarvan wij de titel niet snappen.

Het eerste stuk naar Erichem moeten we door een wel zeer open landschap gaan. Bloesemloos. Heel veel gras; weinig interessant. Blij dat er geen wind staat.

Erichem zelf blijkt een snoepje. Het gaat er dit weekend wild aan toe: er komt het optreden van een Heino-imitator. In het voormalige dorpshuis dat nu 'Bejaardenhuis De laatste Halte' heet. Humor. Vanavond en zaterdag ‘der blaue Enzian’. We zijn kennelijk in de NOZ-streek: Niet Op Zondag. Ik stelt met een app een Heino-fan op de hoogte; dit optreden mocht hem eens ontgaan zijn …

Richting Buren neemt de kleur toe: volle witte bloesem. De roze variant komt hier en daar aarzelend door. Hiervoor zijn we dus gekomen.

Buren. Lag al eerder op onze route bij het Maarten van Rossumpad. Op deze 'kale vrijdagochtend' is het nog rustig in dit petieterig, ommuurde stadje met een hoog Anton Pieckgehalte. En met eigen bier, in het Hofke.

Weer achter Erichem langs oostwaarts maakt de route een lus naar Zoelen. En het gelijknamige kasteel. Prachtig. Taferelen van de Ot en Sien-schoolplaten.

Terug in Kerk-Avezaath zijn we - ondanks de matige start - enthousiast over de 18 km die achter ons liggen.

Over een half jaar wordt het fruit geoogst en vanavond zet de Heino-kloon Erichem op stelten.