Viola's stier

'Kom 's kijken wat hier hangt?' Vanuit de badkamer loop ik naar mijn vrouw die voor een reproductie staat. De ingelijste stier is volgens de doornummering onderaan de zeefdruk het derde exemplaar in een serie van 100. 'Viola Holt?' vraag ik verbaasd. Dé Viola Holt van tv, Playboy, tv?

Aan een andere muur hangt nog een tweede werk van haar hand: een weegschaal. 'Ze moeten onderdeel zijn van een dierenriemreeks', hoor ik naast mij zeggen. Zouden elders over de gang verspreid de overige tien delen hangen?

Even later verlaten we kamer 204 van hotel 'Aux Anciennes Tanneries'. 'Misschien bestaat er nóg een Viola Holt', opper ik als we het bruggetje overgaan en daarmee het terrein van de voormalige leerlooierij verlaten. 'Eentje die schildert'. Wikipedia moet vanavond uitkomst brengen. Nu is het tijd voor een verkenningstocht door het centrum van Wiltz, de hoofdstad van de Luxemburgse Ardennen.

Langs de route naar het kasteel waarin zich ook het VVV huist,  staan om de zoveel meter informatieborden. Veel speciale plekken blijken te herinneren aan de strijd die zich hier in '44 afspeelde tussen de Geallieerden en de Duitse troepen. Het kasteel heeft er een vleugel aan gewijd. In een aanpalend gedeelte bevindt zich een biermuseum. 'Met autoguide', lezen we bij de VVV-balie. 'Zonder proeverij lijkt me een bezoek weinig interessant', concludeer ik.

Twintig minuten later bestelt mijn vrouw op aanraden van de ober bij de 'sanwíetze' twee 'Simon' van de tap. Plaatselijke pils. Hoppig. Lekker. Opmerkelijk dat die ober bij voorkeur Frans spreekt. Mijn vermoeden dat hij Portugees is, wordt even later bevestigd als hij twee net aangekomen gasten begroet. In dit kleine land komt officieel 10 en officieus 20% van de bewoners uit Portugal. 'Klein Portugal', in mijn ogen.

De volgende morgen, Koningsdag, beginnen we met een kaart van het VVV aan wandeling E. Het traject loopt door heuvelend land vol vogelgezang. En uitgestrekte gele velden vol koolzaad. Samen alleen op de wereld. Zijn we dus nog vergeten op Wikipedia op zoek te gaan naar de Stier van Holt. Vanavond dan maar. Al snel raakt dit onderwerp naar de achtergrond. Evenals de viering van Koningsdag. Hier is niets dat ons daaraan herinnert.

Tot in een van de laatste bochten midden in het verlaten groen een betonnen staketsel opduikt. Kelderresten van een gebombardeerd gebouw?

Het blijken de fundamenten van een sanatorium dat er nooit is gekomen. Met de aanleg van deze basis ging het een en ander mis en de werkzaamheden werden in de loop van 1918 gestaakt. De opdrachtgever Jean Léopold Isidore Richard, weldoener en eigenaar van een leerlooierij, maakte dit debacle net niet meer mee: hij stierf kort voor dit echec.

In 1858 had koning Willem I, behalve vorst van Nederland ook Groothertog van Luxemburg, de goede man uit waardering van een erebaan voorzien: hij werd burgemeester van Clervaux. Op de resten van toen staat sinds 2006 een kunstwerk van Marthe Edmée.

En de kunstwerken op kamer 2004? Die blijken werkelijk van de enige echte Viola Holt.