Dwars door Spanje (5); El Caminito del Rey

El Caminito del Rey, ´het wandelingetje van de koning´, is een bijzonder pad in de provincie Málaga. Versie 1.0 ontstond tussen 1901 en 1905 om mensen die zouden gaan werken aan de aanleg van een elektriciteitscentrale bij een stuwmeer in de Río Guadalhorce, door een bergachtig gebied te leiden. Tegen de wanden werden smalle galerijbalkons van stalen balken en platen cement ‘geschroefd’.

Op 1921 opende de Spaande koning Alphonso XIII de opwekkingscentrale waarbij hij rond stuwdam en installatie een wandelingetje maakte.

Het werkpad bleef bestaan en raakte in trek bij wandelaars. Toen er gaten in vielen, werd het in 1992 gesloten en gedeeltelijk afgebroken. Waaghalzen bleven zich aangetrokken voelen en er vielen doden. In 2006 besloot de regionale overheid van Andalusië tot versie 2.0. Er kwamen specialisten aan te pas die - vaak hangend en gezekerd aan de rotswanden - in 2014 letterlijk aan de slag gingen. De opening vond plaats in 2015.

Onze toegangskaart tot de Caminito laat ons op 21 juli 2018 om 15.30 uur in de bus stappen vóór ons hotel waar we twee uur eerder vanuit Manzanares aankwamen. 20 minuten later zijn we bij het beginpunt: een tunnel bij Álora, waarna een makkelijk bospad ons 40 minuten later tot de echte ingang brengt. Volgens de controleurs mogen max. 1500 personen per dag de tour maken. Wij krijgen witte helmen, want we wandelen zonder gids. Voor ons vertrekt een groep groenen die we al snel achter ons laten om het rijk alleen te hebben,

Dan volgen vijf spectaculaire kilometers, waarvan alleen het middenstuk (eenderde deel) over een bergpad gaat. Het merendeel bestaat uit balkons en bruggetjes (hoog) boven de rivier. Indrukwekkend. De route voert bij tijden langs loodrechte bergwanden waarboven op bepaalde plekken grote vogels zweven. Later zullen we lezen dat het hier om vale gieren gaat met een spanwijdte van zo´n 2,5 m. We kijken, fotograferen en filmen, blijven ons verbazen en weten dat we terecht dit hele eind zijn komen rijden om dit te mogen beleven. Om mijn vaste woord te gebruiken: magnifiek.

Het wandelaars worden goed in de gaten gehouden, Overal staan camera´s en regelmatig komen we ´wachten´ tegen. De veiligheidsmaatregelen zijn streng. Op de toegangsbiljetten staat een grote reeks ge- en verboden. Je mag nog geen papiertje achterlaten. Voor de eerste keer komen we het verbod tegen op het uitstrooien van as.

Twee uur later leveren we in El Chorro vlak voor ons hotel de helmen weer in.

Even later lopen we vanuit onze kamer lopen zo het zwembad in. Om 20.00 uur verdwijnt de zon achter de bergen. Wassen en omkleden. Diner op het terrasbalkon van het hotelrestaurant, met uitzicht op stuwmeer en een deel van de Caminito. Koffie en thee op ons ‘eigen terrasje’. Zalige temperatuur. Wat een verwennerij.