Afgelopen weekend gewandeld in de Eifel. Nou ja, op zaterdag dan, want zondag goot het. Gelukkig had het hotel een uitstekende sauna en dus gingen we ’s avonds tevreden naar huis. We waren ook enthousiast over de bezochte restaurants: waar die horecaffers het van doen, snap ik nog steeds niet, maar het eten is in Duitsland 40% goedkoper dan in Nederland. En niks Eisbein en Kartoffelsalat: gewoon smakelijke kost. Een kwestie van even als Batavieren bij Lobith de grens over, maar dan stroomopwaarts.
Tijdens de terugweg bleef de staatsgrens als door een toeval een rol spelen. We passeerden Kerpen, dat eeuwenlang met het nabijgelegen Lommersum een Brabantse exclave was. Daardoor raakte dat gebiedje ook betrokken bij de Tachtigjarige Oorlog. Lommersum (met zijn Spanisches Rathaus) wordt schertsend nog steeds ‘Klein Spanje’ genoemd. Op dat stukje exotisme wist 10 jaar geleden de Juan Antonio Vilar Sánches te promoveren.
In weerwil van de richting die de tom-tom aangaf, verlieten we na Kerpen de zeiknatte snelweg om over iets minder opspattende B-wegen verder te gaan. Bij het bordje Selfkant floepte ineens het woord Wiedergutmachung tevoorschijn. Deze hap uit Zuid-Limburg was van 23 april 1949 tot 1 augustus 1963 onder de naam Drostambt Tudderen samen met Drostambt Elten (Gelderland) Nederlands gebied. Als kind had ik het vreemd gevonden om in Elten te zien dat de winkeliers gewoon de Duitse opschriften op de etalages hadden laten staan. In Tudderen had je na de teruggave die gekke weg tussen Roermond en Brunssum, de N274. Je kon zonder paspoort doorrijden, maar stoppen mocht niet. Dat werd op 1 januari 2002 ook weer geschiedenis.
En toen waren we in Best. Michael Bublé werd voor de derde keer weggedrukt door verkeersberichten die een Vlaamse zender zonder controle de grens over gooide: aanschuiven op de ring bij Brussel, een ondergelopen Stefaniatunnel, plus oppassen voor een afgewaaid dekzeil op de weg bij Groot Bijgaarden. Daar regende het dus ook al.
Tijdens de terugweg bleef de staatsgrens als door een toeval een rol spelen. We passeerden Kerpen, dat eeuwenlang met het nabijgelegen Lommersum een Brabantse exclave was. Daardoor raakte dat gebiedje ook betrokken bij de Tachtigjarige Oorlog. Lommersum (met zijn Spanisches Rathaus) wordt schertsend nog steeds ‘Klein Spanje’ genoemd. Op dat stukje exotisme wist 10 jaar geleden de Juan Antonio Vilar Sánches te promoveren.
In weerwil van de richting die de tom-tom aangaf, verlieten we na Kerpen de zeiknatte snelweg om over iets minder opspattende B-wegen verder te gaan. Bij het bordje Selfkant floepte ineens het woord Wiedergutmachung tevoorschijn. Deze hap uit Zuid-Limburg was van 23 april 1949 tot 1 augustus 1963 onder de naam Drostambt Tudderen samen met Drostambt Elten (Gelderland) Nederlands gebied. Als kind had ik het vreemd gevonden om in Elten te zien dat de winkeliers gewoon de Duitse opschriften op de etalages hadden laten staan. In Tudderen had je na de teruggave die gekke weg tussen Roermond en Brunssum, de N274. Je kon zonder paspoort doorrijden, maar stoppen mocht niet. Dat werd op 1 januari 2002 ook weer geschiedenis.
En toen waren we in Best. Michael Bublé werd voor de derde keer weggedrukt door verkeersberichten die een Vlaamse zender zonder controle de grens over gooide: aanschuiven op de ring bij Brussel, een ondergelopen Stefaniatunnel, plus oppassen voor een afgewaaid dekzeil op de weg bij Groot Bijgaarden. Daar regende het dus ook al.
Als je meer wilt weten over de Selfkant, de Wiedergutmachung en de historie van deze bijzondere regio, lees dan mijn wandelverhaal, gisteren gepubliceerd op mijn weblog:
BeantwoordenVerwijderenhttp://zilvervis.wordpress.com/2010/11/22/de-zak-van-sittard/
Hartelijk dank, Zilvervis. Ik zal je verhaal z.s.m. lezen. MVG, Harry
BeantwoordenVerwijderen