La Orotava, de vallei

Dagelijks staat de Spaanse krant El País bol van de dubbele crisis die het land treft. 'Dubbel', want naast de economische malaise is er ook een reeks schandalen waarin met name aan de huidige rechtse regering gelieerde personen, instellingen en ondernemingen aan zelfverrijking hebben gedaan. Diezelfde krant liet afgelopen weekend ook een tegengeluid horen in de vorm van een extra bijlage 'El País Semanal Extra' getiteld 'España en positivo'. Met onderwerpen die 's lands waardevolheid aantonen in 'een tijd dat de natie beeft'.

17 sterke punten passeren de revue, waaronder toerisme. Zowat 59 miljoen buitenlandse toeristen kwamen in 2012 over de vloer. Hiermee is het land in de wereld vakantiebestemming nr. 1. En die lui kwamen echt niet alleen voor de zon, het strand en de zee, weten de deskundigen. Cultuur en natuur krijgen steeds meer aandacht. En laat van Spanjes 14 nationale parken dat van El Teide - hier op het eiland Tenerife - nou net het grootse aantal bezoekers trekken: 2,5 miljoen in 2012. Daar was ik er eentje van. En ook voor het huidige jaar ben ik geturfd.

Spanjes hoogste berg vormt ook op woensdag 27 maart 2013 het decor als ik de wandeling begin van Aguamansa richting La Orotava. Voor dat uitzicht heb ik zowat drie uur vanaf Los Gigantes in de streekbus gezeten en het loont de moeite. Al is het maar voor kort, want op 1.070 meter onttrekken wolken vanuit zee als snel de opnieuw besneeuwde kruin aan het zicht.

Aguamansa ligt aan de weg die naar El Teide leidt. Grotendeels voert die verbinding door het dal van Orotava dat 11 km lang is. Door de noordelijke en daarmee relatief regenrijke ligging is het een groen geheel. Op de hogere en steile stukken staat bos, waarvan - en soms zijn ze reusachtig - dennenbomen de hoofdmoot vormen. Het lagere en iets weidsere part is boerenland. Dus gehuchten en dorpjes met terrassen waarop vooral aardappels en druiven verbouwd worden. Ook staan er fruitbomen. Ik blijf het verrassend vinden dat de sinaasappelboompjes tegelijkertijd in bloei staan én vrucht dragen. Het zal niet lang meer duren of de piepers kunnen geoogst worden. De druiven zijn al zo ver, dat minitrosjes zichtbaar zijn. Ik denk aan de oude stok in mijn tuin: bij het huidige weer is dat nog een dood stuk hout.

Tijdens de afdaling valt het op dat op de meeste percelen de druivenstokken met een soort kabelsteek tot lange tressen uitgesponnen zijn. Er wordt druk gewerkt in de wijngaarden. Overal is wijn te koop en zowat elke wijnboer heeft op zijn land een opgekalefaterde oude lavastenen hut met rieten dak staan. Of het riet is, weet ik niet zeker; het lijkt er in elk geval sterk op.

Ik vind het mooi hier. Stil ook, op het gefluit van de vogels na. 'Ruraal', om een woord te lenen van juffrouw Verwey, de classica in Oek de Jongs 'Pier en Oceaan, 2' dat ik net gisterenavond uitgelezen heb. En op zichtafstand aan de kust bevindt zich Puerto de la Cruz, de klassieke badplaats.

Voorbij het plaatsje La Florida graast een kudde geiten. De beesten vreten zelfs cactusachtige begroeiing kaal. Ik maak een praatje met de herder die op zijn 150 beesten past. De melk gaat naar de fabriek waar ze tot kaas verwerkt wordt, vaak samen met koemelk.

Sterker kan de grens niet zijn: twintig meter na de herder met zijn geiten begint de 'urbanización Humboldt', met langs de grote weg een specialist in vleeswaren, anno 1888 zo ongeveer en met een Duitse naam. Om de veertien dagen is er ook de Duitse krant van Tenerife te koop. Tijd om door te lopen naar de stad La Orotava die over een mooie historische kern moet beschikken. 'Spaans', welteverstaan.

En op weg daarheen, komt de zon weer door, verdwijnen de wolken en glorieert opnieuw het machtige massief van El Teide.