Spaanse Paas

Al weken vult hier de Semana Santa, de Goede Week, de pagina's van El País. En wel met advertenties en tips voor een leuke voorjaarsvakantie. Ook Nederland blijkt als bestemming in beide categorieën aanwezig. Touroperators propageren bijvoorbeeld Amsterdam: vliegen plus hotel voor een redelijke prijs. Goedkoper kan het als je de tips volgt: vliegen met Ryanair of Vueling naar Rotterdam. Hoe moet dat met dit weer bij Keukenhof.

Spanjaarden vliegen in de periode ook van het vasteland naar de Canarische Eilanden. Ze strijken or meer neer in de appartementen rondom mijn tijdelijke onderkomen. In Los Gigantes weten ze zelfs de Britse hegemonie te doorbreken.

Bekend zijn de vieringen die de katholieke kerk in de Goede Week houdt. Met processies waarin op Witte Donderdag en Goede Vrijdag beelden van Maria, de Lijdende en de Verrezen Christus rondgaan door de parochies. Vaak gedragen door hermandades, broederschappen, waarvan de vertegenwoordigers opvallende puntkappen over hun hoofd hebben. Dat laatste zal op donderdag het geval zijn in La Orotava. Op een uur dat ik met het openbaar vervoer niet meer thuis kan komen.

Daarom bezoek ik s avonds de bescheiden processie van Puerto de Santiago. In twintig minuten loop ik naar de wat verborgen parochiekerk. Na de voetwassing en de H. Mis worden de eerdergenoemde afbeeldingen op karretjes naar buiten gerold. Mannen en vrouwen zorgen ervoor dat ze in de steile straatjes hun weg omhoog of omlaag vinden. Er zijn ook vaandels. De harmonie gaat vooraf.

Het hogere gedeelte van Puerto de Santiago vormt een overwegend Spaanse wijk, met een wirwar van straatjes tot aan het kleine haventje. Aan weerszijden staan hotels, appartementen, restaurants en winkeltjes. De processie beperkt zich tot de Spaanse hoek. Ik tel drie à vier toeristen onder de aanwezigen. Er is sprake van soort apartheid. Daar waar de politie het verkeer op de doorgaande kustweg tegenhoudt, kan het contrast tussen de autochtone cultuur en die van de vakantievierders niet groter zijn.

De volgende dag luier ik in l'Oasis, een zwembad boven de golven van de oceaan. Een aangename plek, met een dito restaurant. Normaal wordt deze gelegenheid bevolkt door Engelsen die er zelfs terecht kunnen op een onvervalste bowling green. Deze dagen - de badjan had het al voorspeld - zijn de Spaanse gezinnen in de meerderheid. De lucht is blauw, het uitzicht op de kliffen en branding imponerend en de temperatuur gaat richting 24ºC. En zondagmorgen ga ik met het vliegtuig naar huis. Voor die tijd staan mijn iPhone en laptop bol van recente sneeuwopnames, toegestuurd door familie en vrienden. Vaak met daaraan toegevoegd het verzoek of ik vooral de warmte wil meenemen. Ik doe mijn best.