La Orotava, historisch centrum

Na een wandeling op woensdagmorgen 27 maart 2013 vanaf Aguamansa in de Vallei van Orotava naar La Florida, loop ik rond 13.00 uur meteen door naar La Orotava. Veel bezienswaardigheden i.c. historisch stedenschoon kent Tenerife niet. Wat er is, dat concentreert zich in het noorden: San Crístobal de la Laguna, Garachico en precies in het midden daarvan: La Orotava. Daar ben ik nog niet geweest.

Als ik volgende week weer thuis ben, zal - net als na de voorgaande verblijven op dit eiland - Juan Morán Barbero me beslist vragen of ik La Orotava nu eindelijk bezocht heb. Vlak voor mijn vertrek zei hij me nog dat ik dit niet moest nalaten, want de stad zou erg mooi zijn. Juans oom David Morán heeft er jaren als priester gewerkt. Eerder zei ik: 'Volgende keer'. Aangezien ik zondag a.s. naar huis vlieg en nu ik 'toch in de buurt ben', loop ik als gezegd meteen door.

Morgen is het Witte Donderdag. In de straten staan borden met een parkeerverbod voor de tijd waarop morgen de processie met de Broederschappen door het oude centrum zal trekken. Onder vensters zijn rode doeken gehangen. De 'Hermandades' zullen beelden met de Lijdende Christus door de La Orotava torsen. De mannen gaan gekleed in pijen; met de puntkappen op hun hoofd doen ze aan de Ku Klux Klan denken. Uiteraard een foute en tegelijkertijd moeilijk weg te poetsen associatie. In Veurne, in een uithoek van de voormalige Spaanse Nederlanden, heeft een vergelijkbaar rituele processie van de Penitenten de tijd overleefd. Aangezien ik hier afhankelik ben van het openbaar vervoer zal ik morgen een processie dichter bij huis gaan zien.

In twee kerken die ik bezoek, staan de attributen al klaar. De baren met de beelden en de 'faroles', de lantaarns met de kaarsen.

Het VVV heeft het de bezoekers gemakkelijk gemaakt met een wandelroute in zoveel talen langs 64 bezienswaardigheden. Ter plekke geven borden tekst en uitleg. In het Spaans. De genummerde plattegrond krijg ik in handen als ik weer op weg ben naar het busstation. ‘Juan, wat ik overgeslagen heb, is voor een volgend bezoek’.

Wat ik gezien heb, vond ik magnifiek. Zoals 'La Casa de los Balcones' en 'El Jardín Victoria'. Als ik zo langs deze getuigen van een rijk verleden loop, gaat door mijn hoofd dat toentertijd - in de 17de en 18de eeuw - er hier zeker ook lieden uit onze landstreken gewoond moeten hebben. Die hadden zich op de Canarische archipel als ‘Spanjolen’ gevestigd voor de verbouw, productie en handel in suikerriet en wijn. De Canarische Eilanden waren in trek bij lieden uit het oude hertogdom Brabant en het graafschap Vlaanderen. En voilá, Casa Monteverde aan Colegio 6 blijkt in 1675 gebouwd door Juan Van Dalle y Espino en zijn vrouw María de Ponte y Molina. De naam Van Dalle is ook bekend op het eiland La Palma. Daar zat ook de familie Monteverde, die in Vlaanderen nog Groenenbergh heette.

De historische binnenstad van La Orotava is prachtig. Zeker in dit stralende licht, tegen de achtergrond van de besneeuwde El Teide. Door de aangename temperatuur, het gefluit van de vogels en de ontspannen sfeer die uitgaat van de wandelaars en de terrasbezoekers, denk ik: lente.

Gek eigenlijk, want al die tijd dat ik op dit eiland ben, bijna elf weken, is het met zo'n 21°C voorjaar. Het zal wel komen door mijn oude beeld van de week voor Pasen dat vol zonneschijn is.