Kan iedereen met succes ‘pescado
a la plancha’ bereiden, vis-van-de-gloeiende-plaat? Ja. Hoewel, ik moet een
klein voorbehoud maken: een nu niet nader te noemen heerschap zal dat niet
lukken. Aangezien wij bevriend zijn, laat ik zelfs zijn initialen in deze tekst
achterwege. Ik weet zeker dat wanneer deze kameraad - na lezing van dit verhaal
- mij belt met de vraag: ‘Ben ik het heer?’, ik kan volstaan met een
bevestigend: ‘Ja, da bende gij mènneke’.
Afgelopen winter at ik
op Tenerife wekelijks ‘pescado a la plancha’. Een aantal keren was dat tong; meestal
een lokale vissoort. Bij Casa Mon in Alcalá raakte ik echt geïnspireerd. De eerder
aangewezen knoeperd werd opengevouwen geserveerd en smaakte verrukkelijk.
Na de
nodige oefening thuis, durf ik de volgende aanwijzingen te geven. Om
reuktechnische redenen, ben ik van de grillpan overgestapt op de ovengrill. Het
resultaat is niet echt anders. Sterker nog: deze aanpak maakt wat extra
smaaktoevoeging mogelijk.
Dus koop ik op vrijdagmorgen
3 mei 2013 op de Bossche markt een flinke zeebaars. De ingewanden blijven daar
en thuis verwijder ik onder de kraan de nog overgebleven schubben, waarna ik de
vis laat uitlekken in een vergiet.
Op de ovenplaat gaat een stuk
aluminiumfolie, waarvan ik de randjes omhoog zet. Hierop spreid ik een bedje uit
van rode uiringen (2 x juin) en gehakte knoflook (4 stuks). Peper, zeezout (met
een vleugje lavendel) en zonnebloemolie worden toegevoegd. Tijdens het
grillproces zal dit laagje snijsel de vis van de nodige ‘tonen’ voorzien. Overigens
voegde ons moeder bij dit soort excersities wat stukjes wortel toe. Ook lekker.
De drooggedepte baars
vlinder ik met een scherp mes van kop tot kont door hem langs het ‘middenrif’
in te snijden en open te klappen. De kop blijft er nog aan, want ik wil na
bereiding als eerste de beide wangetjes oppeuzelen.
Beide kanten worden
gezouten, ingepeperd, van wat zoete paprikapoeder voorzien en daarna met
zonnebloemolie bestreken. De uitgeklapte vis gaat met de buikzijde op de juin
en wordt onder de voorverwarmde grill (220 gr.) geschoven. Als de huid mooi
bruin is en blazen gaat vertonen, draai ik de baars om. Ui en knof blijven steeds
onder het vlees en ik zorg ervoor dat de blanke zijde alleen vis vertoont. Verbrande
restjes knof of juin verpesten de boel.
Deze witte baarskant is
sneller bruin dan de andere zijde. Ik haal de plaat uit de oven, prik de
wangetjes achter de kieuwen vandaan en eet ze op, waarna de koploze vis op een
voorverwarmd bord gaat. Aangezien ik vanavond in mijn eentje tafel, laat ik mes en vork
onaangeroerd. Heerlijk, met aangemaakte lollo rosso en een glas witte wijn.
Voor wie het wil weten:
de zeebaars kostte €6. Ik reken voor wijn en sla €2. Voor bereiding en bik keek
ik niet op de klok. Met koken is het net als met de liefde: het genot neemt toe
‘as ge d’r de tijd veur nimt’.
Que aproveche: smakelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten