Deze tekst is op 7 januari verschenen als column van De Bossche Omroep, in de rubriek 'Onder de Boschboom'
In Den
Bosch lopen 17 politieke partijen zich warm voor de gemeentelijke verkiezingen.
Elk in zijn eigen kleur trainingspak: rood, groen, blauw, oranje en bruin.
Grappig,
zo’n flink aantal trimmers op Markt 1. Staat de omvang van dit gezelschap symbool
voor een toegenomen politieke belangstelling van ons Bosschenaren? In dat geval
stemmen op 21 maart meer mensen dan vier jaar terug. In 2014 hadden we minder
om uit te kiezen en was de opkomst 40%.
17
partijen met kandidaten voor &W en raad lopen zich dus ‘in’. Misschien is
het correcter om te zeggen: die lieden lopen vooral ‘uit’. Uit de ene club naar
de andere, omdat ze als kandidaat niet hoog genoeg op de eigen kieslijst werden
geplaatst.
Da’s een
kwalijke zaak. Kennelijk is het uitdeuken van de knak in het eigen ego van
groter belang dan een inzet voor ‘het nut van het algemeen’. Juist dat laatste
zou toch de drijfveer voor onze raadsleden en wethouders moeten zijn. Niet dus:
de lokale work-out van volksvertegenwoordigers en bestuurders telt veel
zwalkers.
17
partijen, hoe kan een mens daar nou uit kiezen? Daar ik van geen enkele partij
lid ben (of was) en ik me ik dus nog - zeg maar - politiek maagd voel, begin ik
me op het internet in te lezen. Al na drie verkiezingsprogramma’s haak ik af.
Bovendien speelt al een tijdje de uitspraak van Plato door mijn kop, dat in een
democratie ieder mag regeren, dus ook de dommen. En ik wil behalve bevlogen
lieden ook kandidaten die boven de middelmaat uittorenen.
Even later
loop ik op de gemeentesite de zittende koppen langs. &W heeft in de herfst
wat blad verloren. Tegelijkertijd herinner ik me van slechts weinig der 39 raadsleden
een briljante uitspraak die de pers haalde.
Ik kies
voor het bekende recept. Al jaren stem ik bij voorkeur op een vrouw; landelijk,
provinciaal, gemeentelijk. Dat zal ik ook nu doen, wat meepesant de selectie
iets makkelijker maakt. Als ik dan uit die dameslijst ook nog de zwalkers
delete en bij degenen die tussen 2014 en nu daadkrachtig in de pers kwamen een
plusje zet, dan ben ik er bekant uit.
Ik sluit
de computer af en weet het goed gemaakt. Na bovenstaande schifting zijn er
beslist vrouwelijke kandidaten die na lezing van dit stukje denken dat ze kans
maken op mijn stem. Prima. Ze mogen me via de redactie van deze rubriek benaderen
om mij er vervolgens van te overtuigen, waarom juist zij ver boven de
middelmaat politiek bedrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten