Restjes

Ons moeder kon goed koken. Haar kennis van de Franse keuken dankte ze aan de jaren waarin ze bij mevrouw Biesaart werkte. Dat was haar laatste werkgeefster voor ze op 19 januari 1928

trouwde. Ze had het later graag over deze dame, die haar kennelijk op veel terreinen had (bij)geschoold. Dit in tegenstelling tot de familie waar ma op haar twaalfde begon. Nu zou je spreken over kinderarbeid en dat woord heb ik mijn beide ouders nooit in de mond horen nemen: zeker de oudsten thuis moesten toen vroeg mee voor het inkomen zorgen.

Ons pa had een aversie tegen knoflook, een in mijn jeugd nauwelijks gewaardeerd ingrediënt in de Nederlandse bik. Ik zie moeder nog een stuk boter in de pan bruin laten worden. Dan pakte ze uit het gevlochten aardappelmandje onder het arduinen keukenblad iets wat ze aan een vork prikte. Daarmee maakte ze een cirkel langs de rand van de hete boter, waarna het vlees aangebraden kon worden. Pas jaren later begreep ik van een oudere zus dat er een teentje knoflook op de punt van die vork had gezeten. Een goed bewaard familiegeheim. Kennelijk had in moeders keukenopleiding de knoflook de grote zuivering overleefd die eerder de dames van het Haagse en Amsterdamse Kookboek hadden gehouden in de Hollandse keukenkast.

Ik moest daar vanmiddag weer eens aan denken toen vier geplette knoflooktenen in de warme olijfolie lui lagen te zweten. Er moest nog een handvol breekboontjes op. Ik had onlangs een verhaaltjes gelezen zitten lezen waarin een Spaanse kok vertelt hoe zijn moeder de restjes uit haar voorraad verwerkte. Hij had een van haar receptjes een eigentijdse draai gegeven, alleen al door de sperziebonen slechts kort te koken. Ik ga dadelijk achter de pc zitten om te kijken of ik zijn naam kan achterhalen. Misschien heeft zijn moeder voor nog meer smakelijke inspiratie gezorgd.

Verstopt op deze foto ligt als eerste laag een halve centimeter aardappelpuree recht uit de pan (met roomboter, beetje zout, veel peper bereid). Daar overheen (rijkelijk) gesprenkeld de knoflookolie (ontdaan van de knof) op het laatste moment voorzien van wat zoete paprikapoeder. Dan de knapperige boontjes. En op top een gebakken ei. Hoe smakelijk kan eenvoud zijn.

En na afloop was er nog ruim voldoende plek voor wat stukjes kaas met toast.