'Afijn, kom ik 'm nao 'n eeuwigheid weer tege, zeet ie: 'Zuwwe dan eind van de middag wè vatte bij 't Anker? Wit wijntje? Wè d'rbij, witte nie. Sushi, tapa's, vlammetjes, die hebbe ze daor hil goeie. Nouw, we zedde d'rvan?'
Ik zal oe zegge, ik ston perplex. Maonde niks van z'neige laote heure, nog gin sms'je, gin flikker en dan zeet ie inene a'k 'm stomtoevallig tref bij de V&D of ik wè mee 'm kos gaon vatte. Ik docht bij m'neige: dèttie de moord stikt, dieje lambal.
Eerst hong ie elleken dag aan de lijn. D'n dag waar nonnie lang genocht veur al z'n gemeut over hoe lief ik waar. En hoe mooi. En dèttie nog nooit nie iemand ontmoet had mee zo'n geweldig karakter. Ge wit wel. En ie din ammaol sms'jes sture en èppe. De godsganselijken dag ging m'n mobieleke van piep. Op m'n werk wiere ze d'r gèk van, zinne ze. Mar die misselijke meide ware netuurlijk sjeloers as de pest. En ge snapt dè'k nao dè'k gescheje waor van Renéje nie echt op dè gefleem zat te wachte. En de jong thuis hoefde ok ginne nuwe pappa over de vloer oknie oknie.
Dus gonge we af en toe 's naor 't Anker. Zon paor urekes, witte nie. Niks biezunders, gewôôn wè kletse, 'n wit wijntje, wittenie. Ik begos 't op 'n gegeve memènt wel leuk te veine en ik zin: komt mar 's bij mijn thuis ete. En dè wouw die wel. Dus ik din die jong van mijn vast 'n bietje veurzichtig veurbereie dètter 'nne mens zouw komme bikke.
Afijn, spreke wij af op 'nne zaoterdaggenaovond, heb ik de kiet spic en span, m'neige in't zweet gewerkt om alles al in de keuke veurbereid klaor te hebbe staon, stuurt ie 'n sms'je dèttie nie komt. Plots verhinderd. Nie meer, nie minder. Nou, daor staode dan mee alles in de startblokke en is meneer verhinderd. Ik docht bij m'neige: wè flikt ie me nouw? Nie efkes bèlle, allenig 'n sms'je en dan heur ik maonde mooi niks mir.
Afijn, ge begrèpt dè'k tèèi wier toen ik 'm bij de V&D zag en toen ie zin dèttie wel 'n wit wijntje mee mijn wilde gaon vatte. En sushi ete. Ik zin: witte gij wè gij kunt gij, zinnik, stikte gij dieje sushi van jouw mar in oewe reet gij. Ik drèèide m’neige om en liep eweg. De preut'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten