Rememberance Day 2012

Drie jaar geleden vroeg een Engels echtpaar me op 11 november naar het bijzondere karakter van die dag. Als Bosschenaar stond ik net op het punt om lyrisch uit te pakken over carnaval en Oeteldonk, toen de twee ernstige gezichten aan de andere kant van de tafel me op andere gedachten brachten. 'Waaraan denken jullie?', vroeg ik. Beide lieden bleken stomverbaasd te staan over het feit dat Nederland het eind dan de Eerste Wereldoorlog niet herdacht. 'Wij waren neutraal', gaf ik enigszins verbluft als verklaring. Eerder had niet stilgestaan bij de mogelijkheid dat 11/11 nog een andere betekenis zou kunnen hebben dan de eerste stap naar carnaval.

Op 11 november 2012 staat we in Londen te wachten op de tweede stoet die dit weekend door Westminster gaat. Vandaag een parade van veteranen, betrokken bij Britse gevechtshandelingen. Het is 'Rememberance Day', waarbij alle gevallenen herdacht worden. Helemaal 'bijgepraat' door onze reisgenoten die deze stoet al een aantal jaren eerder voorbij zag komen, wachten wij op de majesteit. Die komt even later samen met prins Philip voorbij rijden, richting Whitehall. We 'noteren' ook prinses Ann, prins Willam en vrouw Kate.

Om 11.00 klinkt een kanonschot waarna twee minuten stilte volgen. Geen Damschreeuwers: respect en discipline alom. Na de volgende knal kan de ceremonie beginnen met een kranslegging door koningin en prinsgemaal.

We hebben een plek gevonden in de Great George Street, in de buurt van het startpunt. De optocht blijkt van een veel soberder karakter dat die van zaterdag. Minder muziek, meer ernstige gezichten. Onder applaus van het publiek marcheren de veteranen voorbij, regiment na regiment. Mannen en vrouwen van alle leeftijden. Bijna zonder uitzondering in uniform en voorzien van decoraties. Een aantal in rolstoel vanwege hun leeftijd, anderen vanwege de opgelopen verwondingen. Onder die laatsten bevinden zich enkele jongemannen die gelet op hun leeftijd in Afghanistan gediend moeten hebben. Triest.

De uitmonstering is kleurrijk. Kenners zullen de legeronderdelen wel kunnen identificeren. Helemaal opvallend is een groep voorzien van wit-roze Arabische hoofddoeken. Ik denk aan Lawrence van Arabië wiens graf we voorgaande dag in de crypte van St. Paul's Cathedral zagen. Er komt ook een groep Gurkha's voorbij, een legeronderdeel waarover ik in de jaren ’50 verhalen hoorde vanwege hun dappere optreden tegen de communisten in Maleisië. In die tijd woonde mijn oudste zus en haar gezin in Singapore en met de Koude Oorlog als decor, ben ik hun naam nooit vergeten.

‘Poppy Day’: een dag vol levende Britse traditie.