Mijn pa was in die tijd hoofd technische dienst. Hij zal dus beslist de oorzaak van deze rampzalige vuurzee onderzocht hebben. Het gekke is dat ik wel weet van de verschroeide haren die hij opliep tijdens het bluswerk. En van het bevroren water dat de volgende dag als een gestolde waterval aan de resten van het gebouw hing. Ongetwijfeld heeft hij verteld wat de mogelijk of zeker tot die brand geleid heeft. Onthouden heb ik dat beslist niet. Opmerkelijk. Op het internet staat een ooggetuigenverslag in het Handelsblad van 22 december 1938: vermoedelijk kortsluiting.
Ik heb foto's van die
21ste; ze zitten in een map van Fotobureau Het Zuiden Maastricht 's Hertogenbosch (zonder streepje) bij de spullen van ons vader die ik bewaar. In een van de torentjes zou de brand ontstaan moeten zijn. Harrie senior staat links op de grootste zwart-witopname. Het lijkt of hij daar balanceert op de sneeuw. Veel hoeden en petten. Gekleed naar de mode van die tijd ziet hij
er ouder uit dan de 35 die hij op dat moment telt. Pa heeft dan 23 arbeidsjaren achter de rug en er nog 25 voor de
boeg. Dat laatste weet hij op dat moment natuurlijk niet. Net of ik in een boek
kijk dat nog geschreven moet worden. Een verhaal waarvan ik de hoofdstukken
ken, soms zeer gedetailleerd. Behalve dat dan van die kortsluiting.
Pas in 1964 werd
begonnen aan de herbouw. Op de plek van de 'oude V&D' kwam de 'nieuwe'. De
voormalige 'nieuwe' aan de Schapenmarkt heette toen ineens de 'oude V&D'.
Voor mensen van mijn generatie is het sindsdien oppassen geblazen. 'Ik zie je
voor de 'oude V&D' kan ook betekenen dat je afspraak aan de overkant staat.
In elk geval binnen oogbereik, dat scheelt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten