Palmenoase

Op 18 maart 2013 vroeg uit de veren. De bus vertrekt om 08.20 uur van Acantilado de los Gigantes naar Puerto de la Cruz, een afstand van 56 km. Die stad aan de noordkust van Tenerife heb ik nog niet eerder bezocht. Hier ging begon de 'toeristische ontwikkeling' van dit eiland. Toen duidelijk werd dat de zon uitgebreider het zuiden opzoekt, groeide aan de andere zijde het kleine Los Cristianos uit tot wat het nu is. Direct gevolgd door Playa de las Américas.

Puerto de la Cruz heeft wat die andere twee ontberen: een historische kern. Rond de haven is ondanks de bouwwoede nog genoeg overgebleven om zelfs rondleidingen te geven. Ik tel binnen een halfuur na aankomst drie middelgrote groepen toeristen, elk begeleid door een dame. Zweden, zo te horen. Het blijkt aangenaam flaneren in de straten. 'Allure', komt als woord in me op. 'Stijl', althans in vergelijking met de oorden in het zuiden.

Tijd om de wandeling richting Mirador de San Pedro te beginnen. Rechts de oceaan, links - met de besneeuwde piek van El Teide op de achtergrond - de aanzet tot het dal van Oratava: een zee van groen. Ik bevind me aan de noordkust van Tenerife, waar genoeg regen valt om ook de landerijen in het zuiden te voorzien.

Waar de aangename Playa Jardin ophoudt, loopt de weg door Punta Brava, dat de projectontwikkelaars links hebben laten liggen. Ook dat komt voor. Het dorpje blijkt een flink contrast met wat hoge hotels die iets voorbij Loro Parque de kustlijn verknallen. Achter die wanproducten begint de eigenlijke route uit mijn wandelgids: een smal pad boven het water dat door de Policia Local afgesloten blijkt. Meer wandelaars kijken beteuterd rond en na enige aarzeling stapt ieder over de afzetting. Inderdaad blijkt een stuk verder het mooie pad weggeslagen. Dat moet al een tijdje zo zijn, want er is een 'bypass' over de helling ontstaan.

Dan een kwartier door een 'urbanización', die Romántica I heet. Die hoek - veel Duitse en Engelse naamplaatjes bij de brievenbussen - is onderhand wel gedateerd. Dan weer verder boven het water: mooi uitzicht naar het zuiden. Richting binnenland trekt het dicht en El Teide krijg ik vandaag niet meer te zien. Het is benauwd warm.

Verdomd: weer een wegafzetting. Deze ziet er wat onverzettelijker uit dan de voorgaande. Ook hier een alternatieve route en die voert door Romántica II. Een deel daarvan heeft zijn tijd echt gehad en staat er leeg en/of verwaarloosd bij. De romantiek is er wel af. Ik vraag me af wat de toekomst is van zo'n hoek. Verkrotting? Afbraak? Renovatie? Waarna ik het kustpad weer oppak.

Voor mij komt vlak bij het eindpunt een prachtige groene oase in zicht met daarin iets wat ik voor een klooster aanzie. Bij aankomst blijkt dat palmenrijke gedeelte dat La Casona heet, het voormalige landgoed van een familie Castro die dit stuk land kreeg als dankbetuiging voor het aandeel in de verovering van Tenerife. Eeuwenlang verbouwden de bezitters op het vlakke deel rietsuiker, op de eerste helling druiven en op de tweede graan. Volgens een educatief paneel ging de wijn van dit 'huis' ook naar de Lage Landen. Ongetwijfeld ging het hier om malvasía die eeuwen terug populair was.

Het monumentale pand is nu eigendom van de gemeente Los Realejos en het gebouw staat leeg. Het pad lijkt dood te lopen bij een toegangspoort met het jaartal 1847. Een jongeman verschijnt als uit het niets en ik vraag naar de weg. Hij is in dienst bij de gemeente en tijdens het praatje vraagt hij of ik het gebouw wil zien. Nog niet zo lang geleden werd het opgeknapt en de bedoeling is dat het een soortement 'trefpunt' van de lokale overheid wordt. Hij haalt de poort van het slot en verdwijnt tussen de palmen waar wat van zijn collega's orde aanbrengen in het groen.

Karakteristieke patio, grote leefruimtes waarvan de muren tot aan het gebint reiken, magnifiek uitzicht over zee. Als ik de komende maand de Staatsloterij dan eindelijk win, zal ik de gemeente een interessant bod doen.