Deze tekst stond 29 november in de Bossche Omroep als
column ‘Onder de Boschboom’.
Binnenkort trek ik drie jaar 'van Drees'. U kunt
zich voorstellen dat sindsdien bepaalde vragen - uiteraard van het voorspelbare
soort - in mijn hoofd opkomen. Zoals wie ik testamentair met mijn boeken mag
verblijden.De detectives en romannekes buiten beschouwing gelaten gaat het
hierbij om serieuze werken die niet via Google benaderbaar zijn. Naslagwerken,
monografieën: wie in mijn omgeving zou daar na mijn verscheiden nog -zeg maar -
twintig jaar opgewekt mee verder kunnen?
Kleiner gaan wonen, nog zo'n onderwerp binnen de
kring van leeftijdsgenoten. Onlangs is een van mijn vrienden nóg groter gaan
wonen, wat uiteraard tot vragen leidde. En dan ook nog daar waar hij 50
kilometer moet rijden voor de dichtstbijzijnde schouwburg.
Nee, ik wil alles binnen handbereik houden en
daarom is de binnenstad eigenlijk de aangewezen plek. Realistisch is de
gedachte dat de hotspots (bieb, kroeg, Markt, dokter, bus/trein, fysio, theater)
op rollatorafstand moeten liggen. Aan dit rijtje ziet u dat het mij serieus is.
Een column is niet de plaats om met de derde leeftijd te spotten.Tja, de
binnenstad, terwijl ik toch ook iets van een tuintje wil hebben. Daarom gaat
mijn voorkeur uit naar een bescheiden kavel in het Bossche Broek, net tegenover
de Grote Hekel.
Ook realistisch? Ik zeg niet meteen nee. Dat is
toch beschermd gebied, zult u zeggen. Zeker, want er is nog weinig in ons leven
waarop geen plan van werking is, bijvoorbeeld een bestemmingsplan.
Met zo'n plan geeft de overheid de burgers
zekerheid. Bijvoorbeeld dat er niet ineens een bordeel bij jou tegenover
verschijnt. Toen dat zomaar gebeurde aan het plein waar ik toentertijd woonde,
was de gemeente er als de kippen bij om te handhaven. De Bossche overheid liet
niet met zich dollen. Onvermurwbaar waren ze op het stadhuis. En met het
verdwijnen van al die taxi's werd het gelijk een stuk rustiger 's avonds en 's
nachts.
Ik heb de indruk dat decennia later de grenzen
van een bestemmingsplan elastischer zijn geworden. Neem onze schouwburg die een
andere plek zou krijgen. Dat wil zeggen tot de coalitieonderhandelingen voor
ons huidige &W begonnen. Misschien weet u het nog, want dat speelde begin
dit jaar. (Toenemende vergeetachtigheid, ook zo'n onderwerp onder senioren.)
Hoe dan ook, na afloop bleek het met het nieuwe theater net zo gesteld te zijn
als met die club jongens die naar Parijs ging. Die ging ook niet. Ondanks alle
verkiezingsbeloftes en ondanks het stemgedrag van de Bosschenaren die de moeite
namen om van hun recht gebruik te maken, staat het Theater aan de Parade als
een huis. U snapt de beeldspraak.
Wel heel democratorisch heeft de Bosschenaar
inspraak gehad bij de keuze van de nieuwbouw. En laat nou de prijs gevallen zijn
op het ontwerp dat net te hoog is. Ja, want het huidige bestemmingsplan voor
Parade e.o. laat nou net die hoogte niet toe. Geen probleem zeggen ze bij
B&W, dan passen we toch gewoon het bestemmingsplan aan.
Nou, als die rek in een beschermend plan en zijn
handhavers zit, mag er ook niet zielig gedaan worden over één
huis-met-een-tuintje-ervoor in het Bossche Broek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten