Levante Almeriense (3); wandelen

In onze omgeving blijken ‘De Zonzoekers’ actief. Een soortement ‘collectief’ van Nederlandstalige senioren die in deze hoek overwinteren of wonen. Het epicentrum ligt in Vera Natura Urbanización Naturista; deelnemers komen daar uit de (verre) omgeving om samen te wandelen, te gymmen, of een nieuwjaarsduik te nemen. De organisatie is puur vrijwilligerswerk.

Op maandag 30 december staan we op tijd bij het punt van vertrek voor de tocht die om 10.00 begint. We maken kennis met de ‘vaste’ deelnemers en vervolgens vertrekken we met zes auto’s richting Turre. Een reeks kronkelige wegen voert ons naar een kleine parkeerplaats vanwaar we letterlijk op stap gaan. De marsleiders waren hier al eerder. Het einddoel is een verlaten dorp. Al van ver kun je het tegen een heuvel zien liggen. Op deze bewolkte ochtend is de grijze natuursteen van de huizen moeilijk te onderscheiden van de rotsen. 

Als we na een stevige klim in de buurt komen, blijken alle daken te ontbreken. Muren staan nog overeind en daarmee is alles gezegd. De plek heet ElMarchalico-Viñicas. Het jaar waarin de laatste bewoner van dit plaatsje in dit karstgebergte de deur achter zich dichttrok, was 1969.

Voorheen leefden de inwoners uit dit berggebied van kleinschalige land- en tuinbouw en het houden van geiten. Omdat het water uit de eigen bron te veel kalk bevatte, de school te ver weg was, de dokter niet in de buurt zat etc., trokken de mensen weg. 

Er moeten meer van dit soort verlaten gehuchten in de buurt zijn. We zullen ze de komende maanden tegenkomen. Een klein deel van de oorspronkelijke bewoners bleef in de buurt. De rest vertrok naar Zuid-Amerika en Catalonië. Die regio in het Noord-Oosten werkte en werkt - net zoals het eveneens ‘rijke’ Baskenland - als magneet op Spanjaarden die de toekomst van zichzelf en hun kinderen willen verbeteren. Deze aantrekkingskracht vormt in grote mate de verklaring voor de weerstand die bij zo’n 50% van de Catalanen leeft bij het streven naar de eigen onafhankelijkheid. Vooral in de verstedelijkte centra waar die ‘import’ zich de afgelopen decennia gevestigd heeft tekent zich die aversie duidelijk af. Zeker in kleinere gemeenschappen worden 'afvalligen' met de nek aangekeken.

Zoals bij de eerdere ‘bananenpauze’ voor de klim, gaan ook nu de rugzakken open voor water/koffie/thee en broodjes. Het gezelschap, dat behalve Nederlanders ook Vlamingen, wat Duitsers en Engelsen telt, luncht als het ware op een balkon met uitzicht op de Río Aguas die hier in de buurt ontspringt en op de grote weg richting Almería. 

De terugtocht leidt uiteindelijk door terrassen met sinaasappelbomen. Om daar te komen, volgen we een geitenpaadje dat door wat stroompjes (met stapstenen) voert. Als we tijdens de nazit op een terras in de buurt van Mojácar napraten, komt de zon door. Een mooi einde van een interessante wandeling.