Madrileens curiosum (2); 'Descalzas Reales'

Een warme dag in Madrid en we gaan vroeg op pad. Te voet. Om de een of andere reden blijkt het Koninklijk Paleis gesloten. We bezoeken de nabijgelegen Catedral de Santa María la Real de la Almudena de Madrid. Het godshuis is even omvangrijk als zijn naam. Dan lunchen we in de schaduw van een terras met een fantastisch uitzicht op de Campo de Moro. Deze paleistuin annex park meet twintig hectaren. De naam is later 'bedacht'. Ze moet de herinnering vasthouden aan de verovering van Madrid door de 'Moren'. In die tijd stelde Madrid nog nauwelijks iets voor. Omdat de stad geen Romeinse geschiedenis kent, is elke verwijzing naar een belangwekkend verleden natuurlijk de moeite waard in het kader van de stadspromotie.

We slenteren terug richting het Koninklijk Theater en de Opera. We komen door de 'Tuinen van Lepanto' en de straat die naar die beroemde zeeslag in 1571 verwijst. Eigenlijk willen we siësta gaan houden in het hostal. Als we een pleintje passeren, zien we op een bord dat we voor een museum staan. Dat moet zich achter de ogenschijnlijk grauwe façade bevinden. Een klooster eigenlijk: el Monasterio de las Descalzas Reales., ongeschoeide nonnen uit adellijke kringen. Er staan al wat mensen voor de deur te wachten. De toegang blijkt gelimiteerd en wij gaan ook netjes in de rij staan. De zon brandt in mijn nek en ons water is bijna op. Voorwaar geen sinecure. In ons handboek blijkt deze bezienswaardigheid niet vermeld te staan.

We prijzen ons gelukkig als we na lange tijd eindelijk de poort zien open gaan en ook wij naar binnen mogen. Koel, is het er. Lekker koel. De vrouwelijke gids heeft ons buiten al te verstaan te geven dat de rondleiding alleen in het Spaans gegeven wordt en dat wij absoluut niks mogen zeggen. Dat laatste is gemakkelijk want het interieur is adembenemend. Alsof ik een Antwerps patriciërshuis binnenstap met een overdaad van Vlaamse meesters aan de muur.

Ooit woonden hier keizer Karel V en zijn vrouw Isabella van Portugal die er in 1535 beviel van hun dochter Johanna. Deze jongere zus van Filips II veranderde in 1557 dit stadspaleis in een klooster voor ongeschoeide franciscanessen. De culturele bagage van deze religieuze woning is voor een groot deel te danken aan de voormalige koninklijke familie en aan de 'bruidsschat' van de ingetreden - vaak rijke - nonnen. Een voorschrift voorkwam dat zij in mindere tijden wandtapijten, schilderijen en andere kunstvoorwerpen verkochten.

Dit klooster is het best bewaarde geheim van Madrid. Nou ja, nu dan niet meer dus.