'Nazomertje' is vandaag de titel van het weerbericht in onze krant. Zoiets als 'nakomertje': niet meer verwacht en dan toch nog gekomen. Deze eerste vrijdag van september wordt het 24 graden. Morgen 29 en dan weer regen. Hup dus, naar het water.
Ik wandel van Kijkduin richting Hoek van Holland. Het is eb; dit vorig jaar opgeknapte strand oogt extra breed. En rustig, op deze warme middag.
Dan staat er een afrastering van duin tot zee: doorgang verboden in vier talen. Achter deze tijdelijk barrière is De Zandmotor aan het ontstaan. Een soortement appendix van het Koninkrijk de Nederlanden. Mét binnenmeertje. Ik wijdde er al eerder een blog aan.
Dan maar de omleiding. Bij Monster van Strandslag Watertoren over het fietspad in 20 minuten naar Strandslag Schelpenpad. Als ik omhoog loop, krijg ik ruim zicht op het opgespoten nieuwe strandland. Bij het Schelpenpad is ook het binnenmeertje goed te zien. In oktober moet het werk af zijn. Daarna krijgt de natuur vrij spel en zal, volgens de bordtekst, De Zandmotor onderdeel worden van een nieuwe omgeving van strand met duinen die ons land beter beschermt. Een uniek staaltje 'nationaal waterbeheer'. Er staan nog geen drommen toeristen uit verre landen die zich vergapen aan deze wereldpremière.
Monster, een opvallende naam. Ze is mogelijk afgeleid van 'monasterium', het latijnse woord voor klooster. Het strand blijkt op deze zonnige namiddag zo goed als verlaten. Wat jonge moeders staan tot de knieën in de Noordzee en houden hun kroost in de smiezen. Eén dame heeft last van eczeem. Als ik langs haar loop, zie ik dat het om een tatoeage gaat. Een guirlande van bloemen loopt van de linkerheup over haar rug naar de rechterschouder. Of ze aan de voorzijde ook zo fleurig is, kan ik niet waarnemen. Dit is de gemeente Westland en haar partner 'zal wel in de bloemen zitten'. Wat een mop.
Op de terugweg heb ik de zon in de rug. Weer bij Monster Watertoren stapt op het textielloze strand een meneer in zijn blootje het water in. Hij houdt wel een petje op zijn hoofd. Om welke reden, vraag ik me af.
Dan kom ik bij de boulevard van Kijkduin voor een wel zeer bijzonder gebouwtje te staan. Een container van de brandweer met aan deze zijde een plaatsje met daaromheen een solide houten hekwerk. Het is een 'Kinderbewaarplaats'. Gevonden koters worden hier zolang 'bewaard' tot de rechtmatige ouder of voogd zich meldt. De keet oogt gesloten. Geen kind is brullend binnengebracht. Of zojuist is de laatste bewaarde vondeling opgehaald. 'Kinderbewaarplaats'. Deze vinding mag meedingen naar de titel 'Het Woord Van 2011'.
's Avonds eet ik aan dezelfde boulevard in het aangename gezelschap van een locala. Ze helpt me voor één ding uit de droom: het begrip 'kinderbewaarplaats' blijkt hier net zo alledaags als het woord 'beuling' in de stad waar ik vandaan kom. 'Verwondering heeft een geografische begrenzing', luidt mijn conclusie na deze mooi dag.
Over 'De Zandmotor': http://bolduque.blogspot.com/2011/06/mooie-stad-8-de-zandmotor.html
Beuling? http://bolduque.blogspot.com/2010/12/beuling.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten