Olijfolie uit de polder

Van Benthuizen fiets ik via een omweg naar Moerkapelle en passeer daarbij een boerderij aan de Hoogeveenseweg. In de snelheid lees ik 'Olijfolie uit Spaanse aarde'. Een opmerkelijke tekst in deze oer-Hollandsche polder. Als ik mijn weg langs een kilometerlange lage dijk vervolg, gaan allerlei associaties door mijn hoofd. Die zijn er net zoveel als de schapen aan mijn rechterhand. 'Kun je zeggen dat olijfolie uit de aarde komt?', 'Heeft die boer daar ver weg een zonovergoten stuk land?' Later suggereert iemand dat de producent onder het dak van zijn schuur olijfboompjes in Spaans zand heeft gepoot, bijgelicht door felle lampen welteverstaan zoals een ander wiet kweekt.

Dat raadsel los ik die dag niet op. Nogal geen waaigat bovendien, om olijfolie te verkopen. Er is maar één weg om het juiste antwoord aan de weet te komen: aanbellen.

En dat doe ik maandag 5 september, precies een week later. Op het erf staan drie uit de kluiten gewassen olijfbomen. Twee kleinere opgepotte exemplaren gaan door de wind net om als ik parkeer. Achter dit groen hangt een bord en meteen zie ik de extra letter die me eerder op de fiets ontging: 'Olijfolie uit Spaanse gaarde'.

Die gaarde blijkt te liggen in de buurt van Yátova in de provincie Valencia. De hof is onderdeel van de Finca Forata en die is eigendom van Ineke en Erik. Die laatste verwelkomt me als ik 'zonder bellen' binnenloop bij het pand aan de Hoogeveenseweg 4. Zijn verhaal is duidelijk. Het Spaanse onderkomen biedt plaats aan vakantiegangers die ook nog aan persoonlijke ontwikkeling kunnen doen. En dan is er natuurlijk nog de olijfolie. Volgens goed gebruik wordt er in november aan de bomen geschud. De oogst gaat samen met de opbrengst uit andere gaarden naar de 'Cooperativa Virgen de los Desamparados' of 'Onze Lieve Vrouw van de Hulpelozen', de patroonheilige van de regio Valencia.

Een perserij doet de rest van het werk. De uitkomst laat zich goed smaken. Ik koop een fles voor eigen gebruik en een kleiner exemplaar om cadeau te doen. Op de weg terug haal ik een stokbrood. Een uurtje later zit ik op een beschutte plek en doop stukjes brood in olie en zout. Peuzelen in de namiddagzon. 'Goei spul', zeggen ze bij ons thuis.

Meer weten: http://www.finca-forata.com/