Zondag 22 maart. Bij thuiskomst gisteren stond er een vaas met rode rozen op
tafel. Een attentie van een zus van mijn vrouw. Ze heeft afgelopen maanden ‘zo
lang’ hier gewoond; haar verblijf in Nederland zal ongetwijfeld verlengd worden
nu uitreizen naar haar man in Frankrijk op dit moment onmogelijk lijkt.
Later
zette ze ook nog een heerlijke maaltijd op tafel. Vanaf zondag ben ik weer aan
de beurt in de keuken. Ben benieuwd hoe het ‘nieuwe boodschappen doen’ zal zijn.
Afgelopen
week ben ik niet aan hardlopen toegekomen, mocht daarvoor al de tijd zijn
geweest. En in het ‘gesloten’ Frankrijk ontbrak de uitdaging. Dus ga ik zondagmorgen om 9.30
uur na de warming up thuis, op pad richting de Vughterhei. Het is nog fris, de
zon schijnt, prima weer voor de eerste 10 km in Nederland dit jaar.
De
afgelopen winter koos ik - in de uithoek van Andalusië waar wij verbleven -
twee keer in de week voor het traject Vera Natura - Mojácar Playa. Dit liep
over het strand tot de haven van Garrucha, om daarna weer over het zand, smalle
paadjes en wandelstroken verder te gaan. Pas dicht ‘bij huis’ kwam ik op de
harde weg. Een prachttraject. Ook omdat ik - het korte stuk lands de boulevard
- praktisch niemand tegenkwam.
Vanmorgen 'écht dicht bij huis' had ik een andere ervaring: het was druk. Na afloop reageerde ik als
volgt op de app van een vriendin die daarin de hoop had
uitgesproken dat mensen elkaar op afstand zouden houden. 'Beste P., Dat ‘elkaar
vermijden’ weet ik nog niet. Ben net terug van hardlopen waarbij ik na enige
tijd de Vughterhei ontvlucht ben. Niet voor de ouders met kinderen, niet voor
de koppels of anderen die op het oog bij elkaar horen. Die gaan opzij, geven de
ruimte. Wel voor de groepjes en roedels mountainbikers en hardlopers die je op
zondagmorgen ziet. Ook nu. Dicht op elkaar en wie sport, zal automatisch
fluimen en snot kwijt willen.
Dus
de straten in. Voorbij fort Isabella gaf een jonge vrouw bootcamp op de hoge spoorbrug.
Dat maakt me bezorgd. Arrogant en asociaal gedrag’.
Later
zag ik dat de burgemeester van Rotterdam al een waarschuwing gedaan had:
‘Burgemeester Aboutaleb 'ziet contactverbod in beeld komen'. Collega Halsema
sloot zich daarbij aan.
De uren daarna beweeg ik me verbaasd in en rond het huis: ‘Snappen ze het dan niet?’
Als ik voor in de tuin staat de ‘schoeffelen’, komt er de voor een zonnige
zondag gebruikelijke hoeveelheid wandelaars voorbij. Een deel trekt
ongetwijfeld door naar de Vughtse Gement, de polder die op dit moment
schitterende natte gedeeltes kent.
Ik
ben blij met 'onze' bewegingsvrijheid; volgens berichten van achterblijvers
in Spanje en familie in Frankrijk zijn daar de maatregelen sinds ons vertrek daar nog meer aangescherpt. Hoe gaat ons kabinet reageren op de ‘burgerlijke
ongehoorzaamheid’ die vooral gemeld wordt vanaf heidevelden, stuifgronden en
stranden?
Die
reactie komt op 23 maart. Aan het aanhalen van de teugels gaat een korte
verklaring vooraf. Op enig moment klinken uit de ministeriële monden voor ons
land ongebruikelijk scherpe overheidsbewoordingen. ‘Afstand houden dient ter
bescherming van de kwetsbaren en van uzelf’; ‘Voor de garantie van een goede
zorg mag ons medisch systeem niet overbelast raken’; ‘Wie hieraan weigert mee te werken door de adviezen en regels te negeren, plaatst zich buiten de maatschappij en
is a-sociaal’.
De
neo-aso is benoemd: de corona-aso. Misschien zijn we met z'n allen in de verkeerde film terechtgekomen. Laten we vooral beseffen dat het bestaan van Covid-19 geen sprookje is waarin het gevaarlijke monster
net op tijd vermorzeld gaat worden door een dappere prins. We moeten er onszelf
voor inspannen.
PS
Is er dan niks opgewekters
te vermelden over onze winter in Almería Levante? Over de 'onschuldige' tijd die voorafging aan de hiervoor beschreven terugreis? Welzeker. Dit stuk van Andalusië
is in dit seizoen prachtig, vooropgesteld dat je van wandelen en sjouwen houdt in dit
geaccidenteerde, ruwe land. Misschien dat ik op een later moment hierover op dit
medium de loftrompet steek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten