Het weer is uitstekend en de eerste deelnemers staan al klaar: verklede kleuters, al dan niet bijgestaan door hun ouders. Ze draaien wat rondjes om een strobaal en worden op enig moment afgevlagd. Applaus.Daarna komen de oudere kinderen, die hun kruiwagens omgebouwd hebben tot raket of racewagen. Hun afstand is beduidend langer en het gedeelte heuvelopwaarts blijkt geen sinecure.
Het zwaarste parcours is voor de volwassenen. De uitmonsteringen blijken nog carnavalesker en de sfeer op het plein is magnifiek. Eerst nemen de damesteams het tegen elkaar op en vervolgens de heren. Die laatsten moeten na elk rondje ook nog een glas bier drinken. De organisatie is in handen van lieden met een rode alpinopet. Op hun T-shirt staat 'Festejaïres del Cazal'. Ongetwijfeld Occitaans en waarschijnlijk zoiets als 'Feestelijkheden van Le Cazal'. Ze hebben met hun gemoedelijke aanpak geen kind aan deelnemers noch publiek. Onder de prijzen die zij uitreiken, bevindt zich een koperen minikruiwagentje.
Ik vermaak me prima bij dit feest. Na afloop is er een geïmproviseerd restaurant in een schuur. Voor ik naar huis ga, drink ik nog een laatste biertje naast het komische 'Monument aux Bons Vivants'. Een gedenkteken dat in dit vrolijke dorpje geheel op zijn plaats lijkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten