Akkerrand met missie

Vandaag, 10 juli 2012, zullen we dan eindelijk het Maarten van Rossumpad afronden. Aan deze langeafstandswandeling begonnen we zo'n acht jaar geleden. En om de een of andere reden bleven er steeds wat onafgewerkte eindjes. Vanavond kunnen we, na het traject Schaarsbergen - Leersum, ook deze routebeschrijving in de kast zetten. We starten om 11.15 uur bij Zijpendaal, nog net Arnhem.

Het landschap glooit. Het lopen over de stuwwal geeft meteen een ‘buitenlands’ tintje aan deze wandeling. Al snel passeren we het gelijknamige kasteel. Zijpendaal is het eerste van de lange reeks landgoederen die we vandaag tegen zullen komen. Een tweede rode draad vormt de herinnering aan de Slag om Arnhem, waarvoor we vanaf Schaarsbergen aanwijzingen vinden.

Op heuvels vonden de eerste bewoners van ons land een droge plek om zich te vestigen. In Schaarsbergen werd vuurstenen gereedschap gevonden van 70.000 jaar geleden en het landgoed Warnsborn telt een aantal grafheuvels waaronder een enorm exemplaar dat de naam ‘Meelworstenberg’ kreeg.

Na een flinke klimpartij zien we links boerderij ‘De Leemkuil’. Het is niet moeilijk te raden waaraan deze naam ontleend is. In de directe nabijheid bevindt zich een opmerkelijke laagte, ontstaan bij het afgraven van het bouwmateriaal. Aan de andere kant van de weg begint Mariëndaal dat oud, groot en geaccidenteerd is én bijzonder interessant, alleen al vanwege de ‘Groene Bedstee’, een beukenhaaglaan van 400 meter die zich als een groene rups in het landschap bevindt. Uniek. Prachtig. 

We komen in de buurt van de Rijn. Nog één heuveltje op en dan ligt een open gebied langs de rivier voor ons. Net op dat moment begint het te regenen. De bomen bieden nu nog enige bescherming. Langs de akker rechts is een strook afgepaald met een uitbundige bloemenpracht. Wie heeft dit bedacht? Onderdeel van een ecologische verbindingszone? Particulier initiatief? In elk geval kleurrijk.

In de uiterwaard bij Oosterbeek krijgen we een flinke bui te verwerken. Bij de Oude Kerk klaart het weer op. Het godshuis blijkt van pre-romaanse oorsprong. Het is volgens een bordje de oudste in gebruik zijnde kerk van Nederland. De poort is van een klassieke schoonheid. Waarna we verder gaan langs een zeer groen en nat pad richting Doortwerth. Heveadorp is alleen al vanwege de naam een curieus verschijnsel. Prachtig gelegen aan de rand van de stuwwal, vlak voor de Rijn. Ik kom op bekend terrein: tien jaar terug bezocht ik hier in het kader van mijn werk de ‘Hunneschans’, een ringburgwal van zo’n 1.000 jaar geleden.

Voorbij Kasteel Doorwerth - door dijken beschermd in de lage uiterwaard - gaat het weer heuvelopwaarts. In de buurt van Heelsum neemt het aantal bloemrijke bouwlandstroken toe. Een bord maakt duidelijk dat het hier om ‘biotoopverbeterende akkerranden’ gaat. Een prachtig gezicht. De zon is weer doorgekomen en terwijl we ons enthousiast uitlaten over deze bloemenpracht-met-missie, zegt mijn vrouw: ‘Je wordt er blij van!’. Ze heeft gelijk.

In Heelsum lopen we over het terrein van de Ned. Herv. Kerk. Voor het hek van de begraafplaats staat een container van een bedrijf in recycling en restverbranding. Gelukkig is er niemand die zich kan storen aan ons geproest bij het zien van die tekst.