Vierzon

Tegen Lille begint het al wat op te klaren en bij Parijs is het dan eindelijk zomer. Zelfs de Périphérique is aangenaam, met deze stralende zon. Buiten de auto is het 28°C. Op 17 juli lijkt de kou in Nederland al heel ver weg.

Laat in de middag verlaat ik de A20 bij afslag 8: Massay en ga op zoek naar Le Clos de la Fontaine. Ik ben de binnenplaats nog niet opgereden of er staat al een dame bij de auto voor een hartelijk welkom. Ze blijkt de eigenaresse en ik zal overnachten in de schuur. Die blijkt twee ruime goed geoutilleerde kamers te bevatten en ik krijg de Chambre Nature.
Le Clos is een voormalige wijnboerderij. Hoewel ik alleen nog eindeloze graanvelden heb gezien, moet het hier een wijnstreek zijn, vertelt de dame. Het bekende Reuilly ligt in de buurt.
Massay is een lintdorpje met een restaurant dat nu gesloten is. Die indruk maakt het hele gehucht. Ik word naar Vierzon verwezen, tien km. verderop voor de avondmaaltijd. 'Bij de tweede brug zit een goed Italiaans restaurant voor als u geen uren wil tafelen'.

Tot zo'n 25 jaar geleden vertoefde ik in zomer en herfst vaak en uitgebreid in Frankrijk. Toen was de leegloop van dorpjes en kleine plaatsjes al kenmerkend voor het platteland. Ook in Vierzon blijkt het centrum behoorlijk wat leegstand te kennen van al vóór de crisis. De gemeente telt nu rond de duizend inwoners. In 1975 waren dat er nog duizend meer. Dit gegeven en de aanblik van de verlaten winkels geeft de avond een traag karakter. Ik was eerder op plekken waar met subsidie de aanwezigheid van de laatste bakker gegarandeerd werd. En waar een bord aan de gemeentegrens trots liet weten dat er het afgelopen jaar een groei was geboekt van acht personen, waaronder drie kinderen. Wandelend door de straten langs het water laat me meeslepen door de vraag waar ik de energie vandaan zou moeten halen om te kunnen blijven leven in een stad aan het infuus.

Het terras van Le Clos wordt bevolkt door een vrolijk gezelschap. Op enige afstand daarvan speel ik aan een tafeltje voor De Schuur nog geruime tijd met het thuisfront Wordfeud en wat dan nog Rumble heet. Bij mooi weer zal ik hier morgenvroeg om 09.00 uur ontbijten. Achter De Schuur balkt een ezel. Ik ga langs de bloemenpracht naar mijn kamer en val in een droomloze slaap.