Bankzitter

Deze tekst verscheen als column in de Bossche Omroep van 15 september.

Landelijk nieuws 1: als in juli 2008 het tankstation aan de Vughterweg op een dieplader van rechts naar links gaat, staat daar een tribune voor de belangstellenden.

Landelijk nieuws 2: wanneer vijf jaar later aan de rand van de Vogelwijk een nieuwe spoorverbinding over de Dieze komt, bevindt zich daar misschien wel dezelfde houten stellage voor de talrijke kijkers. Nog geen maand later verschijnt er géén tribune aan de Hekellaan. Had best gekund, want het is er druk met kijkers naar de bouw van een parkeergarage daar. Wie weet, hoort zo’n verheven ding alleen bij projecten die Den Bosch op het NOS-Journaal brengen.

Groot nieuws of niet, met enige regelmaat stel ik me deze zomer op bij een kijkgat tegenover de Bethaniestraat, uitgespaard tussen het hekwerk dat aan weerszijden van zichtwerend kaasdoek voorzien is. Aan de rand van de afrastering staan twee banken; die stonden er al. Het is er met gemiddeld veertien man behoorlijk gevuld. Ik luister naar de medebliekers.

Hier zouden ook wethouders moeten rondhangen, denk ik. Of ambtenaren die in Den Bosch werken en elders wonen. Ze kunnen hier anoniem plaatsnemen. Kwansuis langsgekomen op fiets of scootertje. Van Jan Hoskam mag ik veronderstellen dat hij gewoon lopes te voet arriveert.

Aan de overkant, aan de rand van een waterbak vinden de voor mij de meest onbegrijpelijke technische manoeuvres plaats. Voldoende kenners staan naast me en dankzij hun bijna gefluisterde commentaar krijg ik wat meer zicht op de zaak. In hun uitleg klinkt bewondering door, iets wat er bij een verantwoordelijk politicus natuurlijk ingaat als Gods woord in een ouderling. Diezelfde volksvertegenwoordiger krijgt daarmee voldoende krediet om de vraag te stellen: ‘Vinden jullie die garage ook echt nodig?’ Wat dan volgt, kan hij of zij mee laten wegen in nog te nemen beslissingen.

Is zo’n steekproef onder de Bosschenaren belangrijk? Mij dunkt van wel. Bijvoorbeeld omdat op 3 maart 2010 in onze stad slechts 49,5% van de stemgerechtigden naar de stembus ging voor de gemeenteraadsverkiezingen. Landelijk was dat 54,1%. De helft van de Bossche bevolking gaf die dag dus de voorkeur aan andere bezigheden. Sindsdien vertegenwoordigen Raad en schepenen op papier evenwel alle inwoners van de stad. Wat mij bezighoudt, is de vraag hoe de gekozen en aangewezen lieden kunnen bevroeden wat onder die 100% leeft?

Uiteraard tasten onze vertegenwoordigers niet zomaar in den blinde. Wat links en rechts leeft, is niet onbekend uit vergaderingen, meetings, borrels en andere treffens. Bovendien paraderen langs de partijen en de wethouderskamers allerlei belangengroepen. Vaak dezelfde, krijg ik de indruk. Vergeet zeker de constante stroom ingezonden brieven in de lokale krant niet. Trouwens ook vaak van dezelfde auteurs. Dekt dit wat onder die 100% leeft? Nou 80% dan? 60%?

Op Markt 1 moet een profiel bekend zijn van wie op 3 maart 2010 thuis bleef. Volgend jaar is de dan aangegroeide gemeente weer aan de beurt om te gaan stemmen. En je zult zien - da’s zo’n beetje ritueel - dat dan de vroede vaderen, de lijsttrekkers en hun discipelen van hun zetel komen om zich aan den volke te tonen.

Geloof me: zo lang hoeven ze niet te wachten. Aan de Hekellaan staan twee vierpersoonszetels. Altijd goed voor een praatje. Het vraagt niet veel inspanning om ook andere ‘bènkskes’ in de stad te vinden. Onder andere bij de tijdelijke voetgangers- annex fietsovergang naast de Bartenbrug. Zolang ik mij herinner zit daar volk. Ik hoop dat de opvolger van Ruud Schouten daar vaak plaatsneemt. En als bankzitter luistert. Of liever nog: hier een tribune plaatst. Dan kan hij/zij nog meer stemmen horen!

Harry van den Berselaar

bolduque.blogspot.com