Van dat laatste startten de Cisterciënzers de constructie in de 13de eeuw en het complex moest regelmatig her- of verbouwingen ondergaan in de loop der tijd. Kathedraal, kooromgang en twee oude refters zijn te bezoeken. Het klooster zelf is een 'slot' en doet dienst als seminarie. Ter afsluiting van ons bezoek, wonen we om 12.00 uur een kerkorgelconcert bij dat 20 minuten lang de aanwezigen boeit.
Het orgel zou het bekendste exemplaar van het land zijn. In elk geval heeft het waarschijnlijk de grootste orgelombouw ter wereld. Daaraan blijkt bovendien van alles te kunnen bewegen. De ene keer houten engelen met hun vergulde bazuinen en bij een volgend muziekstuk zonnekransen die rond uurwerken draaien. Naast het bekende Ave Maria is er ook een in mijn ogen modern werk met veel vogelgekwetter. Tijdens de finale laat de organist alles in het langste godshuis van Polen trillen, incluis mijn bottement.
Ik realiseer me dat dit soort theatrale kerkorgelmuziek me altijd uitnodigde om tot God te praten. Nu reiken mijn gedachten niet hoger dan het kerkdak. Twee monniken in opleiding komen langs met de collecteschaal. Jongens nog. Polen is ook een land waar nog nieuwe kerken gebouwd worden. Vanmorgen kwamen we langs een tramhalte genoemd naar de Poolse paus Johannes Paulus II. Zijn beeltenis blijkt - zoals elders - ook in dit convent aanwezig. Bijvoorbeeld in de voormalige zomerrefter.
Het is juist in die voormalige eetzaal dat ik een grote sereniteit ervaar. Licht valt in banen binnen en op de achtergrond klinkt gregoriaans gezang. Dan herken ik 'Dona eis requiem'. In welke stemming heeft 'broeder muziek' voor dit rouwgezang gekozen? Humor of is er een andere bedoeling? Toeval kan ook. Daar hou ik het op waarna ik probeer de sfeer in een plaatje te vangen.
Buiten schijnt de zon en we lopen door het park richting tram.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten