Dagboek Nieuw-Zeeland (4); Lake Tekapo

20/01

Na het gezamenlijke ontbijt nemen we bij de B&B in Akaroa afscheid van medegasten Monique en Paul. En van onze geweldige gastvrouw Jane.

Onderweg hebben we het over de vraag waarom zoveel zaken ons hier aan de Verenigde Staten doen denken. Een echt antwoord hebben we niet.

We rijden door het land van boeren en tuinders. Daar waar het boomgaarden betreft, zien we metershoge donkergroene hagen staan. Ongetwijfeld om de bloesem en de vruchten tegen wind en kou te beschermen.

We moeten tanken en willen eten. Voor dat laatste stoppen we links van de weg in Geraldine bij Orchard Farmshop. Het is mooi weer en de tafeltjes buiten in de schaduw zijn bezet. Wij lunchen binnen. We doen de bestelling, betalen en zetten de standaard met ons ‘klantnummer’ op de tafel. Het eten wordt gebracht en het smaakt prima. Na afloop doen we wat inkopen in de 'Boomgaard Boerderijwinkel': het volgende onderkomen is ‘self containing’, dus zullen we zelf voor de bik moeten zorgen.

De bergen die we al de hele tijd in de verte zien liggen, komen onder het rijden langzamerhand dichterbij. Veel verkeer rijdt ons tegemoet. Nogal wat auto’s hebben achter zich een boot op een trailer hangen. Verderop bevindt zich een aantal meren; ongetwijfeld worden daarop ook pleziervaartuigen toegelaten. En als de weg de bossen verlaat, zien we tussen spitse bergen ineens een grote waterplas. Niet lang daarna arriveren bij Le Chalet, onze verblijfplaats voor de komende nachten, pal tegenover Lake Tekapo, azuurblauw en gelegen op 710 m hoogte.

Als we ons geïnstalleerd hebben, wandelen we naar het kleine centrum waar zich ook een supermarkt bevindt. Onderweg passeren we een klein kerkje van natuursteen. Het zou zo in Schotland kunnen staan. Niet zo vreemd, blijkt achteraf, want de eerste Europese schapenboer hier was een Schot.

Het kleine gebedshuis blijkt zeer populair bij de toeristen; daarvan bestaat zo op het oog het merendeel uit Chinezen. En die willen allemaal op de foto, met dat stenen kleine bouwwerk op de achtergrond. Ze willen overal op de foto: aan het water, bij het beeld van die Schotse herder, bij de brug. Alles lijkt een uitnodiging om uitgebreid te gaan poseren. De dames met een knietje vooruit, lachend en de armen in de lucht. De vingers maken V-tekens, hartjes of geven oké-duimpjes. De foto’s worden gelijk geïnspecteerd en zonodig gaat de sessie opnieuw.

Als we de boodschappen ‘thuis’ opgeborgen hebben, gaan we nog een eindje om langs het water. Het late licht valt mooi op de bergen. Daarna is het tijd voor een glas pinot gris (oogst 2018) van het NZ wijnhuis Selaks. De fles hebben we een paar uur terug op goed geluk gekozen: smaakt uitstekend.

Na het eten in onze ruime kamer-met-open-keukentje-en-zithoek, wandelen we nog even een stukje richting Schotse kerk. Inmiddels staan de sterren dik aan de lucht. Onze gastheer had er al op gewezen dat ze er iets bleker zouden uitzien dan gewoonlijk: het is namelijk volle maan. Ook mooi.

21/01

Om 10.30 uur lopen we langs het water naar de zuidwestelijke hoek van het Lake Tekapo. Op dat punt beginnen we aan een klim die ons van 710 m hoogte tot 1.013 m brengt. Ons eindpunt is Mt John, met op de top het Mt John Observatory, waar vanuit een aantal universiteiten de sterrenhemel bestudeert. Lake Tekapo is een van de beste plekken ter wereld voor dit soort onderzoek. En de volle maan staat er tenslotte ook niet elke week.

Sommige stukken van het pad blijken steil; dit wordt onze eerste serieuze klim in dit land. Tussen de bomen lopen we goed beschermd tegen de felle zon en de harde wind. Op enig moment gaan de dennen over in grasland: daar krijgt de wind grip op ons. Om niet al te  sterkt af te koelen, trekken we dunne isolerende jackjes aan. Op de punt staat een aantal koepels van de sterrenwacht. Daarachter loopt een weg naar beneden.

Tijdens de terugtocht hebben we voortdurend zicht op het meer dat prachtig ligt te schitteren onder de zon. In het gras eten we onze middagboterham. Daarna is het nog een paar uur tot Te Kapo.