Dagboek Nieuw-Zeeland (6); fietsen in het spoor

23/01

Vandaag fietsen we een flink stuk van de Otago Central Rail Trail. We melden ons om 08.45 uur bij ‘Bike It Now!’. Met nog drie andere Nederlanders krijgen we van Duncan informatie over de route waarna Jeremy ons (en de e-mountainbikes) met een busje naar Auripo brengt. Onderweg vertelt hij over het land dat we doorkruisen. De tijmgeur die hier en daar buiten hangt, komt van de plantjes die zo’n honderd jaar geleden zijn geïmporteerd door Chinese mijnwerkers.

Overigens stopt de overheid veel energie in het buiten de deur houden van niet endogene planten en dieren. Zo werden bij aankomst de zolen van onze meegenomen sportschoenen nauwgezet gecontroleerd op ‘vreemd zaad’. Verder lopen er programma’s om van buiten aangevoerde dieren ‘aan te pakken’ die een bedreiging vormen voor de authentieke NZ fauna en flora. Zo kwamen wij bij Akaroa vallen tegen om de possums of buidelratten weg te vatten. De lijst met pestbeesten is omvangrijk:https://www.doc.govt.nz/nature/pests-and-threats/animal-pests/

Het is warm als wij bij Auripo (goed ingesmeerd) op de fiets stappen. Het voelt aan als 26°C. Het is alsof we door een boomloos Schotland fietsen bij mooi weer. Al snel passeren we de eerste brug, waarna twee tunnels volgen. Lichten aanzetten. We passeren de voormalige stationnetjes van Lauder (theepauze) en Omakau waar we kunnen ‘afstempelen’. Af en toe komen ons regenspatjes toegewaaid. Bij Chatto Creek bellen we volgens afspraak met ‘Bike It Now!’. Voor dit soort contacten heb ik bij aankomst in Christchurch direct een tijdelijke NZ simkaart aangeschaft. We zijn halverwege en indien gewenst komt het busje ons ophalen. Vanmorgen hoorden we dat Nederlanders altijd doorfietsen. Wij dus ook: we hebben poncho’s bij ons.

Weer een stempeltje bij Galloway en dan komt Alexandra in zicht. Daar kunnen we de Train Trail verlaten om een alternatieve route te nemen. Terwijl ik mijn poncho aandoe, zoeken we de afslag. Een man wijst ons de weg en terwijl we staan te kletsen, wordt het weer droog. Uiteindelijk groeit de club gezellige kletsers uit tot vijf. Daarna volgen we een kronkelig pad langs de Clutha River: snelheid maken en dolle pret. Ik doe een vestje en vervolgens een dun windjack aan. Het koufront is er en takken waaien uit de bomen: we worden er niet door geremd. Bij Clyde gaan we de brug over. Rond 16.30 uur brengen we de fietsen en helmen weer terug. We hebben 60 km achter de rug.

We zitten nog niet in de auto of de regen zet door. In onze ruimte bij B&B Rockview hangt de hitte nog. We zetten de schuifdeur naar het terras op terwijl buiten de peppels en wilgen buigen onder de wind en het water van de ruiten gutst. Mazzel.

Als we om 18.45 uur richting Alexandra rijden om te eten bij Monteith’s Brewery Bar Alexandra (MBBA), blijkt het 10°C te zijn. De dag begon warm en zonnig met wind uit het noordwesten. En zoals Duncan al voorspeld had bij de instructie, bracht de zuidoostenwind de kou. Bij het eten maak ik kennis van het zwarte bier van brouwerij Monteith’s. Het is liefde op het eerste gezicht.

Om 20.00 uur is de lucht weer blauw. Als we in de B&B komen, staan er kaarsen en een zaklamp. Tijdens onze afwezigheid heeft de buurt tijdelijk zonder stroom en water gezeten; inmiddels is de orde weer hersteld.

De volgende morgen ligt er verse sneeuw op de bergen aan de overkant. Van Gin krijgen we de krant waarin op de voorpagina het nieuws over het - in dit jaargetijde uitzonderlijke - noodweer staat. Het is opnieuw zonnig: ontbijt op het terras. De temperatuur zal vandaag de 18°C niet overschrijden. Overmorgen wordt het opnieuw 30°C.