Kampioen

Vrijdag 17 december wordt alsnog een dag uit duizenden. Daar ziet het ’s morgens nog niet naar uit als ik op het station kom, want de trein vanuit Den Bosch naar Utrecht rijdt stipt volgens het niet meer bestaande boekje. Ook de aansluiting naar Amersfoort vormt geen probleem. Gelukkig gaat het in de loop van de ochtend flink sneeuwen.

‘s Middags stap ik rond tweeën opnieuw het station van Amersfoort binnen. Er blijkt gratis koffie en thee te zijn voor de reizigers. Van dit welkomstdrankje maak ik geen gebruik, want ik kan direct - weliswaar vanaf een ander perron en na een pittig sprintje - de trein naar Den Haag/Rotterdam halen.

Ik stap in Utrecht uit en weet meteen weer waarvoor ik het allemaal doe, al dat sporten, trainen, bikkelen. Ik neem moeiteloos de hordenbaan van perron 4a naar 15b. De coupé zit weliswaar vol, maar ik heb een lekker plekje en haal mijn boek tevoorschijn. Om 15.30 uur zal ik in Tilburg zijn. Twaalf bladzijden verder ziet het meisje tegenover mij tijdens haar telefoongesprek met een vriendin, hoe op het perroninformatiebord de bestemming Maastricht verandert in Leiden.

Dan begint de ware uitdaging! De volgende 90 minuten klinkt uit de luidsprekers, dat onbekend is wanneer de volgende trein naar het zuiden gaat. Plots blijkt er een boemeltje naar Geldermalsen te gaan. Probeer eens een razende meute voor te blijven op een glad perron met aan het einde daarvan de aansluiting naar het Betuwse land? Ik slaag glansrijk dankzij mijn eerdere hoogtetraining op Tenerife. Die familie die met ski’s en koffers naar Oostenrijk wil, blijkt de verliezer van de dag: die roedel moet staan. Maar niet voor lang, want ook deze trein gaat naar Leiden. Ik trek een sprint terug naar 15a waar ons hoop wordt gegeven op een verbinding met Brabant. Pas de helft van ons contingent is op dit perron, als de politie voor onze eigen veiligheid de trappen afsluit.

Twintig minuten in een koude wind laat veel lieden afhaken. Ik blijk ook op kledinggebied prima voorbereid met mijn thermo ondergoed en sokken, ademend klimjack en dikke schoenen met rubber zolen. Maar de trein komt niet, ondanks de nijvere inspanningen binnen ons blikveld om de wissels weer op temperatuur te krijgen. Met vreugde vernemen we het advies om dan maar via Arnhem/Nijmegen de bocht naar Den Bosch te maken. Weer rennen, nu naar 4a waar ik voor alle anderen uit een warm plekje vind. Het boek kan weer opengeslagen worden.

De reis verloopt zonder problemen en alleen in Nijmegen haal ik nog één keer alles uit de kast tijdens de ‘Omloop van het Volk’. Ook hier vormt de beloning voor mijn prestatie een eigen stoel. De trein blijkt naar Roosendaal te moeten, dus kan ik gelijk door naar Tilburg waar ik slechts twee uur te laat op mijn date verschijn. Het feest is alvast begonnen als ik daar volkomen ontspannen binnen stap. Als een ware kampioensloper mag ik meteen aan een toepasselijk welkomstdrankje beginnen: champagne.