Carnaval

Het is hier carnaval in Acantilados de los Gigantes. Op 20 februari begonnen, dus een week na Aswoensdag. Aan deze kant van Tenerife geldt kennelijk een andere agenda. Daar ik mijn studieopdracht in Santa Cruz niet kon uitvoeren, krijg ik een herkansing. Nou, het is totaal anders dan in Oeteldonk. Die conclusie meen ik na drie dagen al wereldkundig te mogen maken. Het is nu zaterdag de 23ste, 22.00 uur en ik schrijf dit buiten op het terras van mijn tijdelijke onderkomen bij een temperatuur van 19 graden Celcius. Dat laatste is dus al één belangrijk verschil: het weer.

Een prins Carnaval is hier onbekend. Zoals elders op Tenerife is ook in deze gemeente de Koningin van het grootste belang. Ze werd al op de eerste dag gekozen, naar Latijns-Amerikaans model. Op de eerste foto staat een 20-jarige dame die als kandidaat-vorstin opgewekt een 'traje' meesleept, een 'pak', zal ik maar zeggen, waarmee zij een vlinder op een bloem verbeeldt. Ik heb het oordeel van de jury niet afgewacht. Eerder die dag liep ik door zeer geaccidenteerd terrein van Santiago del Teide naar Masca, en dat laat fysiek zijn sporen achter.

De Canarische eilanden hebben om historische redenen een innige culturele band met Latijns-Amerika. Generaties eilanders zijn derwaarts geëmigreerd en deels ook weer terug gekomen voor de oude dag. Een autobus heet hier een 'guagua' en dat moet Cubaans zijn. Hoe dan ook, je hoort hier vaak muziek uit Midden- en Zuid-Amerika. Terwijl ik dit schrijf, klinkt die ook op uit het centrum. Nou ja, het kerkpleintje. Net zoals in Oeteldonk een belangrijk trefpunt met carnaval. Waarbij elke verdere vergelijking ophoudt.

Het feest der feesten wordt hier in de buitenlucht gevierd. Iets wat in Oetelonk ook favoriet is, waarbij de temperatuur op deze zuidelijke breedtegraad natuurlijk weldadig aandoet. Gisteravond bezocht ik het onderdeel dat aangekondigd stond als 'Drag Queen'. Een onvervalste travestietengala, met verve gebracht. Een vermakelijke en wervelende play-backshow, waarbij 'I will survive' uiteraard niet ontbrak. Een hoog muzikaal 'Papillon-niveau', voor de kenners die toentertijd ook lekker gingen dansen in de Bossche Vughterstraat. Het hoogtepunt vond ik het optreden van een dansgroep met dames en heren, waarbij het de opgave was om de kuikens te seksen. Om het te toeschouwers gemakkelijk te maken, hadden de heren géén veren op hun hoofd.

Eerder vanavond was ik even op het kerkpleintje om te zien hoe in het wit geklede dames en heren op wederom Latijns-Amerikaanse klanken dansten tijdens het 'Fiësta Blanca'. En morgen is de optocht. Die haal ik wel. Eerst uitslapen, want ook vandaag heb ik zo'n zes uur op een bergbult lopen beulen. Buenas noches.