Kuifje

Voor iemand zoals ik, opgegroeid met één been op de Brabantse zandgrond en het andere op de Maasklei, is de stenen burcht van Tenerife een fascinerende wereld. Vooropgesteld: ik weet niks van aardlagen, geomorfologie, vulkanisme of bodemkunde. Wat ik om mij heen zie in El Médano, zijn grillige formaties. Uitgeslepen in lava, puimsteen en fossiele zandduinen. Vooral die laatste hebben onder de werking van zee, zon, wind en regen de meest bizarre vormen aangenomen.

Aan de voet van de Montaña Roja laat ik op dinsdagmiddag 5 februari 2013 mijn fantasie de vrije loop. In de lauwe bries sjokken dinosaurussen voorbij en leguanen van ongekende proporties. Wachten reusachtige kikkers op het wassende water en zoekt Kuifje naar professor Zonnebloem. Nog een decor voor ‘In de ban van de ring’.

Deze hoek van Tenerife is een natuurmonument. Ook op dit eiland staan bescherming en ontwikkeling op gespannen voet met elkaar. Al jaren, en opnieuw tijdens dit verblijf hier, zie ik pamfletten hangen met de tekst dat in dit gedeelte van de gemeente Grandilla de Abona geen haven mag komen. Kennelijk bestaat de dreiging nog steeds.

Terwijl ik dit rond 22.00 uur schrijf, hoor ik achter mij door de open schuifdeur de vloed op komen zetten. Het geruis van de golven neemt toe. En dat terwijl deze dag voorbij gaat zonder een noemenswaardige hoeveelheid wind. Waardeloos voor de talloze surfers die hier verblijven; ik zag ze vanmiddag rondhangen op het strand. Gisteren ontnam de hoeveelheid opgewaaid zand in de lucht nog het zicht op El Teide. Vandaag komt er nog geen rimpel in de groene vlag bij de strandwachten. Wel heb ik die oplettende mannen en vrouwen deze ochtend tot twee maal toe in actie gezien, want de golven kwamen en komen nog steeds met ongekende kracht richting strand. Elke keer werd een uitgeputte zwemmer aan de kant gebracht. ‘Vast een Duitser’, dacht ik gemeen. Aan het Noordzeestrand is het toch niet anders met die lui?

Vooringenomenheid. Natuurlijk heeft Tenerife veel ‘holadiee’. Uiteraard spannen de getatoeëerde Britten de kroon als herriemakers. Daarvan is hier nauwelijks sprake: El Médano is een Spaans bejaardenhuis. Met belegen autochtonen die bij de invallende duisternis bezit nemen van de vele bankjes bij het centrale plein en naar de pantoffelparade kijken. El Médano vormt ook een energiek trefpunt voor surfers van alle leeftijden. En voor mij is het - op zijn minst vandaag - een opmerkelijk prehistorisch landschap.