Sicilië (2); Alcántara

 De Agriturismo 'Tenuta Antica Cavalleria' heeft ons deze week ondergebracht in een huisje op loopafstand. We hebben er aan de zuidzijde uitzicht op de besneeuwde top van de vulkaan Etna. Aan de oostkant verheft zich het stadje Castiglione di Sicilia. Beneden dat arendsnest loopt de rivier Alcántara.

Die heeft op sommige plekken een bedding uitgeslepen in het basalt. De twee door ons meegenomen wandelboekjes bevatten beide een route langs deze stroom. 

Op 12 juni parkeren we na 30 minuten rijden vanaf ons 'basiskamp' de huurauto bij Ponte di Mitogio. Vandaar loopt het pad langzaam omhoog. Na korte tijd passeren we een doorwaadbare plek in een zijrivier van de Alcántara.

Tijdens het eerste halfuur zien we van boven met enige regelmaat de rivier liggen. Soms is er sprake van een echte kloof. Overigens is er ook een route aangeven die beneden door en langs het water gaat. Kledingvoorschrift: rubberen broek (zoals rivierhengelaars dragen).

Zoals ons vooraf aangegeven was door Alessandra lopen we door een gebied met veel fruit en steenvruchten. Kersen, sinaasappels, citroenen, nectarines, olijven, hazel- en walnoten. Ook is er een kleurenpracht aan bloemen.

Het water voor de tuinen en boomgaarden wordt aangevoerd via een stelsel van irrigatiekanalen. Aan een muur hangt een A4 met daarop de hoeveelheden die per met name genoemde eigenaar 'ingenomen' mag worden. Plus de prijs van dat quantum. Bij een van de aftappunten praten we met een man die daar kennelijk voor de verdeling zorgt.

Rechts de 'Gola de Alcántara en links de heuvels. Bij een groep huizen waarvan er enkele verlaten lijken, zien we hoe het groen op de hellingen op twee plaatsen brandt.

Even later is het vuur zichtbaar en je hoort het geknetter van de vlammen. Moet de brandweer niet uitrukken? Gaat het om een onschuldig fikkie? De paar lieden die we tegenkomen lijken niet onder de indruk.

Vanaf de jaren '60 loopt het groene hart van Sicilië langzaam leeg. De steden groeien, velen zoeken hun heil elders in Italië of daarbuiten en huizen komen leeg te staan. Sommige exemplaren zijn inmiddels 'dakloos', andere staan er met grote hangsloten op poorten en deuren. Een deel vakantiehuis. Dat is in deze omgeving een zich herhalend beeld. 

Bij de straat naar Ponte Gràva, onder een heuveltop bekroond met een burchtruïne, gaan we dezelfde weg terug. Bij Ficarazzi fikt het nog steeds. Toch ziet dit deel van de route er anders uit. Met name blijkt het zicht op het water diep in de kloof veel beter.

Aan de andere kant loopt trouwens een pad wat dichter bij het water. Dat is alleen via een kassa bereikbaar.

Nog een keer de doorwaadbare zijrivier door en dan bereiken we al snel de auto. Een mooie tocht.