Steenmannetjes

De bus rijdt in een kwartier van Los Cristianos naar Arona. Om 10.15 uur passeer ik de afslag naar de Roque del Duque. Dáár was ik afgelopen dinsdag. Zaterdag ligt het doel verder weg: Adeje via een bergweg.

Langs oude irrigatiekanaaltjes waarin het water nu door slangen en buizen stroomt, kom ik gemakkelijk bij een verlaten boerderij. 1889 staat boven een nauwelijks gehavende deur. De keukendeur misschien? En voluit: ‘Bij óns staat op de keukendeur …’ Ik kan het niet laten en mijn gedachten zweven even naar Den Bosch. Daar gaat vandaag met het Kwèkfestijn het carnavalsseizoen 2011 van start.

Verderop bevindt zich op een verhoging bar/restaurant El Refugio: gesloten op zaterdag. Daarachter duikt het pad de Barranco del Rey in. Aan de andere kant snel weer omhoog, maar waar? Gelukkig staan er steenmannetjes. Het gebruik om met gestapelde stenen de weg te markeren, zou al uit de bronstijd stammen. Ook nu nog bewijst dit gebruik zijn nut.

Het volgende uur: weer verlaten boerderijen en terrassen, weer een dorscirkel (opgezocht!), weer prachtige vergezichten. Tot Ifonche kletsen met een Ier. Als katholieke jongens vinden we dat Christus hier in Spanje vol dramatiek aan een kruis hangt. Zelfs zijn gehavende knieën (3x gevallen, zegt de Ier) verwijzen naar een smartelijke tocht.

Daarna alleen verder, met tijd om onderweg te buurten met Duitsers, Polen, Fransen en toch ook Spanjaarden. Natuurlijk gaat het over de niet (of wel) te missen volgende bocht naar de Lomo de las Lajas op 1100 m. Maar ook daar zijn steenmannetjes. Bij de Boca del Paso sta ik voor het mooiste uitzicht van deze tocht. Sterker nog: tijdens mijn verblijf hier tot nu toe. Achter in een spiegelende oceaan zijn de silhouetten zichtbaar van La Gomera, La Palma en zelfs El Hierro. Dit compenseert bij voorbaat de bijzonder lastige en lange afdaling naar Adeje die dan volgt. Om 17.00 uur de bus in: kapot én voldaan.