Voorzichtig

Bij het busstation van Los Cristianos raak ik aan de praat met een jongedame. We blijken op de zelfde ‘guagua’ te wachten, alleen moet ik ietsjes verder. Dit keer ligt het startpunt van de wandeling in Los Abrigos. Van daar gaat het richting Las Galletas, waar zondag jl. de finish lag. ‘D’n dooie’ die ik toen op het strand zag, blijkt een volle neef te zijn van haar pa. ‘El mundo es un pañelo’: de wereld is niet groter dan een zakdoek. Hij was bij het vissen op de rotsen uitgegleden en ongelukkig terecht gekomen.

Familie dus. Op de vraag hoe oud hij was, gaan synchroon haar beide schouders en wenkbrauwen omhoog, blaast ze hamsterwangen en beluister ik temidden van al deze lichaamstaal: ‘Niet zo jong meer. Ergens in de vijftig’. Ik besluit ter plekke om vandaag uiterst voorzichtig te lopen. Bij het uitstappen wenst ze me een goede wandeling toe. Dat heb ik wel nodig na deze ontmoeting. Zo gauw ik weer Nederland ben, schrijf ik me in voor de cursus ‘Veilig lopen met de rollator’.

Het haventje van Los Abrigos is vanuit toeristisch oogpunt een snoepje. Met je rug naar de golfbaan annex nieuwbouw is dit het Tenerife van 20 jaar geleden. Een Engelsman staat er te vissen. Ze bijten vandaag niet hard: ‘It’s living in hope, sir’. Vissen lijkt net het échte leven.

Zo’n tien minuten verderop, vlak voor de resorts, blijkt de bouwhonger nog niet gestild. Een groot bord belooft de aspirant-kopers ‘Een nieuw leven in harmonie met de natuur’. Hoewel daarbij een jong gezin met twee kinderen staat afgebeeld, zullen het wel weer bejaarden zijn die aangesproken worden. Daar barst het hier van, vooral uit het Verenigd Koninkrijk. Ik hoop dat ze voorzichtig zijn bij het wandelen.

Na de bebouwing volgt een stuk desolaat maanlandschap. Met ineens zomaar hét huis dat direct uit de surrealistische film ‘Jamón, jamón’ lijkt te komen (zie foto). Nu nog Penélope Cruz zien te ontdekken. De golven van de branding polijsten de keien met een tinkelend geluid. Daar wordt zowaar een zeeschildpad met de hengel op het land gehaald. De vangst gaat op de foto en weer terug het water in. Bij Las Galletas blijkt het uitzicht vanaf de Montaña Amarilla magistraal.

Als ik nu zonder kleerscheuren van ‘diejen bult’ naar beneden weet te komen, is alleen al daarom deze donderdag er een uit duizenden. Met vanavond thuis als beloning in roomboter gebakken sardientjes!