Holten-Rijssen

27 februari, zondag. Als we ’s morgens door Rijssen richting Holten rijden, gaan net de kerken uit. Sinds mijn tienerjaren niet meer zoveel gelovigen zich naar huis zien haasten. Donkere kledij, hoeden, paraplu's en wind. Voor iemand uit het zuiden een inmiddels verdwenen wereld: hier wordt Gods woord op zondag nog gehoord.

Het tweelingstadje Holten blijkt van een andere snit: in deze tijd van het jaar heet het ‘Keunedarp’. Op het oog zijn er ook redelijk wat cafés. In Twente zijn er meer katholieke enclaves waar carnaval gevierd wordt. Volgende week is ook hier een optocht.

Vanaf het stationnetje lopen we door een prachtige abelenlaan richting Holterberg. Niet rechtstreeks, maar via een route in de vorm van een veiligheidsspeld. Veel dennenbossen waar stapel stammen op vervoer wachten; hier hangt de geur van hars. Het regent niet echt; eerder lijkt het alsof er iemand met een grote plantenspuit voor een natte nevel zorg.

De Canadese Oorlogsbegraafplaats aan de linkerkant van de zandweg zorgt met een bord ongewild voor een komisch effect: ook konijnen worden gekenmerkt als schadelijke wezens (zie foto). Eerder waren we in Normandië; ook hier in Holten blijken de knapen niet ouder te zijn geworden dan 18, 19 jaar. Zouden ze geweten hebben waarvoor ze onderweg gingen?

Langs oude paden komen we bij het uitzichtspunt Holterberg op 59,5 meter boven N.A.P. Op zonnige dagen moet het hier beslist mooi zijn. Dit gedeelte is ook onderdeel van het Pieterpad.

We zigzaggen vanaf het hoogste punt een stukje naar beneden. Voorbij het Natuurdiorama Holterberg komt het stationnetje al weer bijna in zicht. In het Grand Café hebben ze 'eigen appeltaart'. We horen er dat Holten inderdaad een grote katholieke bevolkingsgroep huisvest en dan heb je zó carnaval.