Rijssen-Holten

Nog niet eerder in Rijssen geweest, althans niet bij vol bewustzijn. Natuurlijk een belachelijke toevoeging, want het is hier mooi. Buiten het stadje dan, want in het centrum heeft het megalomane denken desastreuze gevolgen: de bebouwde kern is met het nieuwe stadhuis en een aantal winkelsilo's voorgoed uit balans.

Groots denken blijkt toch ook buiten het centrum aanwezig. We passeren namelijk een stuk bos dat 'Hollands Schwarzwald' heet, waarna we even later via 'Klein Zwitserland' bij het startpunt van onze wandeling arriveren. Al in mijn jeugd bezocht ik een ‘Klein Zwitserland’, en wel in Limburg. Zelf kom ik uit ‘Het Venetië van het Noorden’, en daar heb je d’r in ons land ook een aantal van.

De verder authentieke route valt grotendeels samen met die van het Wereldtijdpad. Op enige afstand van elkaar staan dus bordjes met rond een jaartal de beschrijving van de op dat moment actuele historie in de regio, streek, Nederland, wereld. Een wellicht opmerkelijk citaat uit de tekst van het jaar 300: ‘Het kustgebied van Zeeland is in de achterliggende decennia geteisterd door overstromingen als gevolg van de stijging van de zeespiegel. De bevolking trekt weg, omdat het land onbewoonbaar is geworden.’

Opvallend is het aantal namen van veldwegen met daarin het woord turf of veen. Rijssen gebruikte zijn turf voor het opstoken van de ovens in de steenfabrieken. Aan de keileem die voor die bedrijvigheid in de omgeving gewonnen werd, herinnert nu nog een smalspoorweg. Als wij op zaterdag 26 februari dat spoor passeren, wijdt net een groep zich aan het onderhoud van deze stalen verbindingsweg. ‘Om de hoek’ bevindt zich een joodse begraafplaats, gelegen in de oksel van een voetbalstadion. Zaterdagcompetitie: les extrêmes se touchent ook hier.

Alles bijeen wordt het een gevarieerde wandeling door geaccidenteerd bosgebied en vlak bouwland. Het barst er van de uitgezette wandelroutes. Na een kort intermezzo (powernap) eten we in het restaurant van ons hotel. Voortreffelijk-plus. Plus een kok die bij de kabeljauw een zachte Oostenrijkse rode wijn (druif: Blauer Zweigelt) adviseert. Nieuwe durf? Relatieve durf misschien, want er zijn streken - in Portugal bijvoorbeeld - waar ze drinken wat ze willen. Maar goed: magnifiek. En op zondag wacht ons de Holterberg in het tweelingstadje Holten! Voor wandelaars kennelijk zoiets als de Muur van Geraardsbergen voor wielrenners.

Voilà, zo kent elke sport zijn helden.