Bunkers

Om de 300 meter staan langs de kust bij El Médano bunkers. Ze verschenen op deze strook tijdens de Tweede Wereldoorlog. Op een bord staat dat van hieruit soldaten de oceaan in de gaten hielden: de vijand zou zomaar vanuit het zuidoosten op kunnen komen stomen. ‘Een onwaarschijnlijke gedachte’, zo denk ik. ‘Misschien toch ’s naslaan’. Dat was ik een halfjaar terug ook al van plan. Tegenwoordig vormen ze onderdeel van het lokale culturele erfgoed.

In de loop van de jaren is een aantal betonnen observatieblokken dichtgemetseld. Op één staat een uitkijkpost voor de badmeester. Enkele worden permanent of bij tijd en wijle bewoond. Richting Los Abrigos zijn er twee in gebruik als strandhuisje waarbij een mobiele generator voor de energie zorgt. Als ik bij de eerste in de namiddag van 5 oktober voorbij loop en ¡a tu salud! roep, worden vanaf het terras de plastic glazen bier in mijn richting geheven. Iemand staat de barbecue aan te moedigen.

’s Avonds schrijf ik een mail naar een kolonel die docent Strategie is bij de Academia Infantería in Toledo. Uit zijn antwoord blijkt dat er tijdens de Tweede Wereldoorlog wel degelijk langere tijd voor een invasie gevreesd werd. Aangezien ook Noord-Afrika het strijdtoneel was geworden tussen de Duitsers en de Engelsen, bleken beide partijen belangstelling te hebben opgevat voor de Canarische Eilanden.

De Duitse legermacht had een inval opgenomen in het plan voor de operatie ‘Felix’, terwijl aan Britse zijde ‘Pilgrim’ op de kalender was gezet. Bij die tweede operatie zou de overrompeling van Gran Canaria essentieel zijn. Spanje probeerde ondertussen met geen van de twee grootmachten in conflict te raken.

De Britten vreesden bovendien dat Franco, vanwege zijn sympathie voor Hitler, de Duitsers vrije doorgang zou geven richting Gibraltar. Vanaf dat punt konden die dan gemakkelijk de overstap maken richting Marokko, waar in die tijd Spanje ook politiek macht bezat. Noch ‘Felix’ noch ‘Pilgrim’ leidde tot een aanval op de Spaanse eilanden. En in 1943 verklaarde Spanje zich ‘neutraal’.

Een aantal jaren lang konden er dus Britten of Duitsers verschijnen in deze regio. Op heldere dagen lijkt Gran Canaria op een steenworp afstand van Tenerife te liggen. Tegenwoordig zijn beide eerder ‘gevreesde’ naties rijkelijk vertegenwoordigd op de Canarische Archipel. Geen idee of de Duitse en Britse toeristen bij het zien van de bunkers beseffen dat deze ooit gebouwd werden om hun (groot)vaders te belemmeren hier voet aan wal te zetten.