zondag 13 oktober 2013

Stadsopera Jheronimus (2); 'n Bietje

Deze tekst stond op 13 oktober 2013 in de Bossche Omroep als column rond de Stadsopera Jheronimus

D’r is kennelijk een club die zonodig ook nog ’s een opera rond de beroemde Bossche schilder op het toneel moet zetten. Alsof dat draaiboek van de denktank rond het JB-jaar 2016 al niet barst van de ideeën. ‘En waarom eigenlijk geen rockopera?’ pruttel ik verder terwijl ik het telefoongesprek beëindig.

’s Middags al zit het libretto tussen mijn e-mails. Een fors document en na een klik ploegt de printer zich door de eindeloze reeks pagina's. Eindelijk dan verschijnt het titelblad: ‘Stadsopera Jheronimus’. ‘Welaan’, denk ik, ‘als dorpstoneel bestaat, waarom dan ook geen stadsopera?’ Best gedistingeerd, die woordkeuze, net zoals Jheronimus.

Da’s ook zoiets, die opgepoetste voornaam. Voor mijn part mag het gewoon Jeroen zijn, want in Den Bosch weten we echt wel wie daarmee bedoeld wordt. Als ik de titelpagina nog eens goed bekijkt, snap ik dat JHEROnimus op een affiche wat anders oogt dan JerOEN.

Van opera's weet ik niks. Zelfs de opvoeringen op de Parade negeer ik en die zijn nog wel gratis. Verder dan het Vlaamse radioprogramma 'Belcanto' op de zondagmiddagen van mijn jeugd ben ik nooit gekomen. Moeders eigen uurtje als er geen interland is. Mario Lanza. Ik heb ma's grammofoonplaten nog. 'La donna e mobile', de vrouw is wispelturig. Toen wist ik nog niet wat ik meeneuriede. Nu wel.

Als ik tegen de avond alle pagina’s van het script gelezen heb, komt er aarzelend een barstje in mijn vooringenomenheid. Al is het maar, omdat ik in de hoofdpersoon Aleid een eigentijdse wispelturige vrouw herken. De officiële programmeurs voor het JB-jaar mogen in hun handen knijpen. B&W ook, met deze onbezoldigde fanatiekelingen die achter de organisatie van deze opera zitten. Liefdewerk oud papier. Liefde ook voor de stad, in een tijd waarin de crisis een argument lijkt om alles wat naar kunst en intelligentie riekt, weg te knippen.

Waarna ik aan mijn delicate opdracht begin en een aantal koorteksten letterlijk een klein Bosch accent geef. Met respect voor het werk van de schrijfster. Waardoor haar ‘Vaarwel’ Vaarwel blijft en geen Houdoe wordt. En ‘Daar heb je ze’ zal gaan klinken als Daor hedde ze.

Ik hoop dat de koorzangers en -zangeressen dit uit hun kelen kunnen krijgen; het Jeroen Boschkoor ook nog ook nog. En als ik dat op 27 augustus hoor repeteren, raak ik onder de indruk. Wordt Den Bosch in december toch nog Culturele Hoofdstad? Nou ja, dan ’n bietje wel.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten