Barbaren

Nog druipend van het zeewater komen ze op het bankje naast me zitten: Angél en Ana María, mijn buren in El Médano. Elk morgen nemen ze rond 10.00 uur een duik, waarna ze met deze of gene wat kletsen en over het strand kijken terwijl ze opdrogen. Vandaag gaat zij al snel de steile weg op naar huis, want de zon blijft wat achter de schapenwolken verborgen. Ze is nog niet opgestapt, of het wordt blauw en warm.

‘Mijn vrouw is van hier; van Granadilla”. Bij nader inzien blijkt ze afkomstig van de hooggelegen wijk Cruz de Tea waar ik vorige week het ‘appelvrouwtje’ ontmoette. Ik verhaal de details; mijn buurman kent haar niet. Angél komt oorspronkelijk dan ook uit Santa Cruz de Tenerife. Af en toe spreekt hij Duits. “Vader had een drukkerij en ik moest me in Duitsland verder bekwamen. En met de nieuwste machine terug komen. Zelf had pa in Zwitserland op de ‘politécnico’ gezeten. Later deed hij er mijn moeder op, een Engelse”. Buurman is 76, een fractie ouder dan mijn jongste zus. Ik probeer me voor te stellen wat dat in die tijd betekend moet hebben, de afstand Tenerife - Zwitserland.

“In de ogen van die lui op het schiereiland zijn wij ‘godos’, barbaren”. Het woeste volk der Goten maakte in Spanje een eind aan het verzwakte Romeinse Rijk daar. De nieuwe heersers namen een aantal verworvenheden over van het overwonnen volk en vervolgens moesten zij zich een aantal eeuwen later te weer stellen tegen de oprukkende muzelmannen. ‘Godos’, rabauwen. Tweederangs.

“Veel ‘Canarios’ hebben een rol gespeeld bij de ontdekking van de Nieuwe Wereld. Dat is niet allemaal in de officiële boeken terecht gekomen. Sommige steden in Amerika zijn door mensen van hier gesticht. Vanwege die band kennen we veel invloeden uit de landen daar. De aardappel - afkomstig uit Peru - is via onze eilanden naar het vasteland van Spanje en Europa gegaan. Wij 'godos' gebruiken nog de oorspronkelijke naam van daar: ‘papa’. De anderen zeggen ‘patata’. ‘Patata’.Tjonge”. Hij trekt er zijn neus bij op.

“Ik ben een keer in Nederland geweest. Op zakenreis met de Duitse connecties van het werk. Na  het eten vroeg ik om de rekening. In het Duits wel te verstaan. Mijn zakenpartner zei dat het gebruik van deze taal bij jullie wat moeilijk lag. In mijn land heerste nog de tirannie van Franco en dan komt me een Spanjaard in het Duits om de rekening vragen. Dus ik legde de ober uit dat ik van de Canarische Eilanden kwam, in Duitsland was voor zaken en helaas geen Nederlands sprak. Dat van die Canarische Eilanden maakte alles goed en ik werd uitstekend begrepen en bediend. Misschien zijn we barbaren; ik vind het prima”.

Samen maken we de steile gang naar het appartementsgebouw om de hoek. “Over ‘papas’ gesproken: heb je het laatste nieuws over de Paus gelezen?” Dat heb ik vanmorgen inderdaad gezien. De kerkvorst, die in het Spaans ook met het woord ‘papa’ aangeduid wordt, heeft een Duitse bisschop van al zijn taken ontheven wegens ‘verspilling’. “Wat moet je in hemelsnaam met een bad van €15.000?”, vraagt Angél zich hardop af.

Op de derde verdieping nemen we afscheid. Zijn vrouw doet de deur al open: Angél moet voor het eten nog douchen. Ik stel die verfrissing uit tot na het poetsen en koffer pakken; morgen naar huis.