Geheugenpaleis (1); leesdwang

Fascinatie voor boeken: ik weet niet beter. Gelukkig stuurden ze me al vroeg naar een Montessorikleuterschool. Het woord dyslexie kon toen nog niemand bedenken, laat staan lezen en met vier oudere zusjes was sprake van een leerrijke omgeving. Dat schiet op.

Als ik vijf ben, lees ik de Volkskrant, nou ja, het beeldverhaal rond Smidje Verholen. Mijn kerkboekje ken ik al wel van buiten. Makkelijk zat, met die tekst in lettergrepen. 'Wat je niet weet, kun je aan Je-zus vra-gen'. 'Hoe kunnen ze daarboven nou weten dat mijn zussen al mijn vragen beantwoorden?', denk ik. Een domme gedachte, want voor de hemel is niets verborgen.

Die meiden bij ons, die blijken inderdaad een omgevallen boekenkast. Ze weten ontzettend veel, hoewel toch wat cruciale uitgaven ontbreken. Daarnaar 'moet' ik zelf op zoek. Dus meer dan 60 jaar later lees ik nog steeds. Bijna als een verplichting. Sinds kort doe ik dat om te achterhalen waarom ik toch al die decennia doe wat ik doe.

Dat laatste komt door mijn nichtje dat de stomme vraag stelde 'Van wie moet je toch al die dingen in je leven?' Ze heeft er pas de helft van mijn leeftijd opzitten en lijkt soms veel wijzer. In elk geval stond ik toen met mijn mond vol tanden. Anderzijds ben ik een laatbloeier en zoals bekend, hebben die nog alles voor zich. Lezen dus.

Vóór mij ligt 'Het Geheugenpaleis'. Een cadeau van mijn vrouw. Geen stille wenk hoor ('Waar zijn mijn sleutels?'), want ik vroeg het zelf. Ik zit er gefascineerd naar te kijken. Het kijkt terug naar mij en lijkt te zeggen: 'Ik wil jou!'. Nou, dat is dan wederzijds. Wordt dit de steen der wijzen? Snap ik na afloop wat mij beweegt?

Tot nu toe ben ik echt al wat meer aan de weet gekomen van de zaken die mij regeren: vooroordelen, verwachtingen, overtuigingen. En over de luiheid van mijn geheugen, de aannames in een gesprek, de samenhang tussen dingen, woorden en begrippen. Dat mag ook wel na 'Het slimme onbewuste', 'Waarom ik voel wat jij voelt' (over spiegelneuronen), 'Wij zijn ons brein', 'Verander je leven met NLP', 'Een tijd voor empathie', 'Stil de tijd' en 'Word zelf filosoof'. Da's toch 'ginne flauwekul'. Nu dan 'Het Geheugenpaleis'.

Ik laat wel weer wat van me horen; ik moet nu aan de slag: leesdwang.