Wie veronderstelt dat we tijdens ons verblijf in
Águilas alleen op onze luie reet in de zon lagen, krijgt slechts ten dele
gelijk. De uren dat we wandelden langs het kustpad zijn talrijker dan die van
het soezende niksdoen aan strand.
Voor ze naar hun woonplaats Toledo vertrokken,
hadden onze verhuurders nadrukkelijk de wandelgids aangeprezen 'Litoral de
Águilas y Lorca. Excursiones a pie y en bicicleta'. Over fietsen beschikten we daar niet, dus werd het wandelen.
Op dinsdag 27 mei beginnen we aan onze zesde
tocht langs de kust en wel volgens de aanwijzen van Route 4. Het startpunt ligt
bij de Cala Cerrada, een baai net buiten de gemeentegrens van Águilas. En
daarmee ook buiten de provincie Murcia. Genoemde plek uit de Bountyreclame
bevindt zich namelijk in het meest noordwestelijke puntje van Andalusië, en
daarmee in de buurtprovincie.
Prachtig weer met een verkoelend windje van zee.
De kleine baai telt misschien 30 recreanten. Achter de tafelberg bij de
palmrijke Cala Taray tellen we er acht. 'Farah Diba, met je pallemenstrand',
zong Anneke Grönloh' begin jaren '60. 'Farah Diba'?, hoor ik mezelf kwelen.
Begon die tekst van dat tranentrekkende lied echt met de naam van een Perzische
vorstin of hadden wij er dat toen zomaar van gemaakt? Seniorenmomentje.
Het lange strand dat dan weer volgt, is leeg op vier
mensen na. 's Zomers zal het beslist anders zijn; nu doet het weldadig aan. We
blijven ons erover verbazen dat we tijdens onze wandelingen zo weinig mensen
aantreffen aan de waterrand. Zelfs in Águilas. Waarschijnlijk omdat het seizoen van
begin juli tot half september loopt.
De heenweg voert ons direct langs of boven het
water. Prachtige vergezichten. Een bochtige rotsachtige kust. Op weg naar het
eindpunt van Route 4 passeren we het kleine Isla Negra dat niet echt zwart is
en waarvan de kammen besneeuwd lijken vanwege de laag vogelpoep.
De finale is een vrij steile klim naar het
Castillo de San Juan de Terreros. Gebouwd in 1764 ter bescherming van de
bevolking tegen zeerovers.
Vandaar gaan we naar beneden, waar we voor de
nieuwbouw afbuigen richting binnenland. De aanwijzingen van de
routebeschrijving laten zich moeilijk herkennen in het landschap. De originele
tekst uit 1999 is in de herdruk van 2004 niet gewijzigd en er werd sindsdien zeer zeker veel
bijgebouwd. We ploeteren een tijd door een dor landschap waar - ongetwijfeld
clandestien - een massa bouwpuin gestort is. Na drie kwartier besluiten we om terug
te keren naar het kustpad.
'Farah Diba'? Ineens schiet de juiste tekst me
'Farah Diba'? Ineens schiet de juiste tekst me
Geen opmerkingen:
Een reactie posten