De kust hier bestaat uit een aaneenschakeling van
kleine baaien. In tegenstelling tot het Noordzeestand dat bijna lineaalrecht
vanaf Den Helder zuidwaarts loopt, ontmoeten land en water op het
grondgebied van Águilas (Murcia) elkaar langs een grillige lijn. Hoewel lang niet overal
in dit deel van Spanje vissersdorpen ontstonden, lijkt dat op veel plaatsen
mogelijk te zijn geweest met zoveel natuurlijke tegen de wind beschermde
inhammen.
Het is leuk en verrassend om - wandelend of met de auto - deze
'calas', zoals ze hier heten, te 'ontdekken', te bezoeken. Zo rijden we vrijdag 23 mei rond 18.30 uur naar Calabardina, iets ten noorden van hier voor een aperitief.
Lekker buiten achter een 'tinto de verano' op het terras van het enige café, in de zon met een prachtig
uitzicht op de kust richting Andalusië.
Het is nog te vroeg om te eten. Bovendien is in de bar op dit moment niet meer te krijgen van een schaaltje zonnebloempitten. We rijden terug naar Águilas en zoeken 's avonds een restaurant op bij de vissershaven.
In Zuid-Spanje wordt de -s niet uitgesproken. Zo
ook in deze streek. Dan wordt een gesprek al snel een invuloefening. Zo ook op deze vrijdagavond met de vrouwelijke ober in genoemd visrestaurant. Haar (vertaalde)
verhaal gaat ongeveer als: 'Vandaag hebben we buiten de kaart ver.chillende
.oorten ver.e vi. op de grill geroo.terd. Erg lekker. Een .alade erbij?
Prima. Wijn? Een gla.? Uit.tekend'.
En het was lekker. Na al die vis kregen we later
wel dor.t
Geen opmerkingen:
Een reactie posten