Oom (1); Brussels Bof

Zaterdag 19 mei hangt het er in het centrum van Brussel met de benen buiten. Hemelvaartsvakantie, de tweejaarlijkse Zinneke Parade, schitterend weer. Wij arriveren met de trein vanuit Leuven op het Centraal Station. Op ons gemak lopen we richting grote Markt. Er staat niets speciaals op het programma. We zijn in elk geval op zoek naar een plek voor onze brunch. Voor de rest van de dag heeft mijn reisgenote twee wensen: een wafel en friet. Een kinderhand is gauw gevuld.

Op de Kleine Zavel weet ik een vestiging van het ‘Het Dagelijks Brood’. Bij het VVV blijkt dat er een dichterbij zit aan de Dansaertstraat. Het verkeer is een bende met die optocht: afgesloten straten zetten het verkeer stil. Ook voetgangers zoals wij moeten regelmatig omlopen. Bij ‘Le Pain Quotidien’ is buiten een piepklein tafeltje vrij met twee houten stoeltjes.'Het Dagelijks Brood' is een keten. Ik haast me erbij te zeggen: aan kwaliteit en sfeer valt dat niet te merken. Een en al verwennerij met (h)eerlijke producten. Het is inmiddels 14.00 uur. Ik denk na het toetje dat ik later de wafel ga overslaan.

Onderweg missen onze ogen geen enkele chocolaterie. Bijna pand na pand. Op de hotelkamer is de voorraad nog toereikend, dus blijft het bij kijken. Soms in stille verwondering, voor het getoonde vakmanschap in de vitrine. Vlak bij de Grote Markt - in de Guldenhoofdstraat - zit het 'Cacao en Chocolade Museum'. Toch nog cultuur vandaag? Binnen is er een blik van herkenning want eerder deden we samen een bonbonworkshop. Ik houd de jongedame scherp in de smiezen want boven een marmeren lavetje staat een chocokraan open. De mevrouw van de kaartjes snapt onze belangstelling en houdt wat kaakjes onder de straal. Lekker.

Op de verschillende verdiepingen wordt duidelijk dat de Spanjaarden in de zestiende eeuw de chocolade vanuit het latere Mexico naar Spanje brachten. Ik sta even stil bij de presentatie van de 'Bossche Jeroentjes' die volgende week vrijdag in Den Bosch plaats vindt. In mijn hoofd verschijnt een blauwdruk van het woordje dat ik ter introductie zal spreken.


Even later is er een demonstratie. Het Engels van de chocolatier wijkt nauwelijks af van zijn Frans. Ik zie hoe simpel een gevulde praline tot stand komt. Hadden we dat in die workshop ook zo geleerd? Van belang is dat we na afloop van de demonstratie mogen proeven. En dan weer en route. Overal zit die Zinneke Parade ons dwars. Zelfs 'Mènneke Pis' richt de ogen even op wat anders.

                    

Het wordt toch nog een leuke dag in Brussel. Veel zonneschijn, Grote Zavel. Kleine Zavel, Wordfeud op het terras van Casa Manuel aan de Grote Markt, wafels bij Leonidas en uiteindelijk ook nog een puntzak friet op weg naar het Centraal Station. Het kan niet meer stuk; Brussels Bof. En op de hotelkamer wacht ons de voorraad Belze chocolade.