Op dinsdag 8 mei stroomt de
Nera dus krachtiger dan de dag ervoor. En is het water kouder. Volgens onze
gids en trainer Osvaldo Velo komt dat door de regen van de voorgaande dagen.
Gelukkig maakt de zon veel goed. Zo sterk zelfs, dat is 's avonds - ondanks de
schaduwwerking van lommer en cap - met een verbrande kop aan tafel ga.
Zo ver is het nog niet als
we om 11.00 uur beginnen aan onze tocht door de rivier. Vismaat Jo staat met
Osvaldo verderop rechts van mij en vist met de stroom mee. Wij hebben nog geen
forel kunnen ontdekken terwijl onze Italiaanse instructeur de bruine exemplaren
links en rechts onder de oppervlakte ziet liggen wachten. Wachten dus,
In elk geval op de vliegen. Misschien ook wel op ons.
Van vliegen weten we elke dag
weer wat meer. Osvaldo ontdekt ze bijvoorbeeld op het buitenraam van ons hotel,
terwijl wij ons verbazen over de grote hoeveelheden foeragerende zwaluwen boven
een kolossale regenplas. Of hij tilt een kei op uit het water en daar
zit dan natuurlijk een steenvlieg op. Uit een stuk groen wier haalt hij een
ingekapseld kokerjuffertje. Da's bekend terrein. Vijftig jaar geleden wist Jo
die beestjes al te vinden in een treksloot onder de brug waar we toen visten.
Ik had die dingen nog niet eerder gezien. De beschermde huls bestond uit aan
elkaar geplakte zandkorrels. In de Nera zitten hun Italiaanse neefjes in een
plantaardig huisje. ‘Eigenlijk’, zeg ik, ‘Hielden we ons toen ook al bezig met
vliegvissen’. Waarna Osvaldo opmerkt dat vissen met vliegen iets anders is dan
vliegvissen. Ik buig mijn hoofd in eerbied voor de grote meester.
Ik werp steeds zo'n zes keer in voor ik weer wat meer stroomopwaarts loop. Het 'gooien' gaat me weer wat makkelijker af dan gister. Dan hoor ik enthousiast geroep: Jo heeft een flinke forel verschalkt. Snel maak ik van deze afstand wat foto's. We gebruiken kunstvliegen waarvan de angels geen weerhaak kennen. De forel is dus snel los en mag weer verder zwemmen. We staan in een 'tratto no-kill', dus is er geen vangst die we thuis door Anna's kok kunnen laten bereiden. Ook goed.
Na een paar uur stappen we uit
de rivier om onze broodjes op te eten. Terwijl Osvaldo de auto ophaalt, lopen
Jo en ik naar een plek waar onder een notenboom wat houten zitstronken staan.
Het stuk grasland is met de zeis gemaaid en op een kleine platte kar ligt gras
op vervoer te wachten. Alsof de boer net even om de hoek is verdwenen. Jo neemt
plaats op iets wat op een kleine tractor lijkt. Hij geeft aan hoe je dat
antieke ding kan besturen. Ik maak een foto terwijl hij vanaf dat ding roept:
'Back to the roots'. Dan gaan we lunchen. Van den Berselaar onder de
notelaar.
Meer informatie over reizen en vliegvissen begeleid door de
'grote meester': http://www.flyfishingtuscia.com/index.htm
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten