Het Bossche broek (9); vos

Op vrijdag 22 juni ben ik vroeg wakker. Verder slapen zal niet meer lukken en ik fiets om 05.30 uur naar het Bossche Broek. De lucht is helder en het zal een graad of 14 zijn. Bij 'De Roode Leeuw' sla ik af naar rechts en rijd iets verderop het natuurgebied binnen. Ik kom een vroege jogger tegen. Waar zijn de hertjes?

In dit enigszins afgesloten gebied huist een roedel van zo'n acht reeën. Ik heb de groep al vaak gezien. Dikwijls grazend dicht tegen de A2, soms midden in het drassige gebied. Het lijkt alsof ze gewend zijn aan menselijke belangstelling. Deze ochtend laten ze zich niet zien. Wel zijn er konijnen en een mannetjesfazant.

Een vos steekt onverwacht vlak voor me het fietspad over. Ik rem en grijp naar mijn camera. Het roodkleurige beest draait halverwege om en verdwijnt in het groen. Dus afstappen en met mijn fototoestel in aanslag loop ik naar de plek waar het beest verdween. Ik zie hem - of is het een haar - vanuit het hoge gras staan kijken. Hierna stel ik me uit het zicht op. Na vijf minuten is het wel goed. Duidelijk geen geduld zoals de lui die achter hun lens uren kunnen wachten tot bijvoorbeeld een das zijn burcht wenst te verlaten. Geen 'Luipaard op schoot'-bloed zit in mij. Dus rijd ik verder.

Het zonlicht is prachtig op dit vroege uur. Daar waar het Bossche Broek overgaat in het Dooibroek staat een strook vol met klaprozen. Rechts is Oud-Herlaar met de witte boerderij waar ene Van den Berselaar woont. Verre familie. Na enige tijd ga ik naar rechts en peddel langs Haanwijk weer terug. Nog steeds geen hertjes.

Ik stap af bij het lint van papavers en probeer het vroege zonnelicht te vangen in de tere rode bloembladeren. Eerst met het fototoestel. Dan met de iPhone waarvan ik de detailopnames prefereer. Daarna gaat het langs de plek waar ik de vos spotte. Thuis zie ik op het internet dat vorig jaar IVN een aantal keer een 'voswaarneming' gemeld heeft. Ik wil hier deze zomer nog eens op een vroeg uur rondtoeren.

Nog snel zet ik een klaproos op Facebook, pak mijn rolkoffertje waarna we naar Gummersbach karren, een eindje voorbij Keulen om daar wat dagen te wandelen. Onderweg speelt de rode vos door mijn hoofd.