Tweede Paasdag fietsen we van Den Bosch richting Tilburg. Wind in de rug, schetterende zon, veel groen. Langs allerlei weggetjes komen we bij etablissement 'De Hemeltjes'. Dat blijkt om 12.55 uur nog niet open. Nog net niet, dus gaan we als eerste gasten op het terras zitten. 'De Hemeltjes', en dat met Pasen. Een curieuze naam ook: wat was ooit de aanleiding om de weg (eigenlijk ligt die iets verderop) zo te noemen. Ook een tuincentrum blijkt zo te heten. Overigens staat op een van de straatnaambordjes 'De Hemeltjens'.In de aanpalende gemeente Oisterwijk bevindt zich restaurant Croy 't Stokske. Het ligt aan de weg 't Stokske (in Moergestel) dat zijn naam te danken zou hebben aan de aanwezigheid in lang vervolgen tijden van een klein kapelletje. Vermoedelijk werd dat 'eertijds' vanwege zijn kleine omvang op een paal of stok geplaatst en reizigers die erlangs kwamen, konden er even een gebed zeggen.
De uitspanning waar wij ons nu in de zon koesteren (zo'n zondoorstoofde plek noemt mijn vrouw een 'kattenhemel') bestaat sinds 1890. Het gebouw bevindt zich in Udenhout, de harde weg vóór is Berkel-Enschot en het zandpad aan de linkerkant is Tilburg. Daarover rijdt een loader en vanuit Tilburg dwarrelt het stof over de heg: ik leg een hand ter bescherming over mijn glas dubbele Westmalle.
De vier fietsers die na ons arriveren doen hun bestelling. De twee mannen drinken Westmalle dubbel, waarvan eentje 'met'. Eerder kreeg ik desgevraagd 'zonder'. 'Met' betekent dat vooraf een flinke scheut grenadine in het glas gedaan wordt. Voor wie van een 'zoet mondje' houdt. Een half mensenleven geleden zat in net over de grens met België (hier 'd'n Bels' of 'Bels') aan de bar in een danslokaal met zo'n massaal orgel van De Cap. Toen ik om een dubbele trappist vroeg, zei de dienster 'mee ...?' Dat laatste verstond ik niet vanwege de denderende feestmuziek. Het bleek 'groseille' te zijn: 'aalbessen', waarmee grenadine bedoeld wordt. Origineel komt dat stroperige sap van de granaatappel.
De loader is inmiddels aan de slag op het kale veld. We hebben er geen last van want de wind staat gunstig. 'De stof komt vaan dieje kaant', zegt een vrouw uit het aanpalende gezelschap. 'En gij van Tilburg', denk ik bij mezelf. Eén 'Zeg 's a' is al voldoende.
'De Hemeltjes' blijkt met z'n tijd meegegaan. D'r is ook een 'après-ski kelder'. Tegelijkertijd hangt er nog iets van de sfeer uit het lied 'Adieu Café' van Herman van Veen. Die melodie blijft vervolgens nog heel de middag 'in m'nne kop' hangen. Nu nog aan de weet komen hoe 'De Hemeltjes' op dit drielandenpunt 'goeien aard kregen'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten