Mijn shortlist is: (1) Michelle Pfeiffer, terwijl ze op een (piano)vleugel loopt en ligt te zingen in The Fabulous Baker Boys (1989), (2) Penelope Cruz die 'Volver' zogenaamd zingt in Volver (2006), (3) Catherine Deneuve als ze in Les parapluies de Cherbourg (1964) letterlijk onder een paraplu 'zingend' wegloopt in de gelijknamige Franse havenstad. Gouwe ouwe, in elk geval twee en ik kan er geen genoeg van krijgen ze te zien. En te horen, uiteraard, want echt of niet: d'r wordt gezongen.
In The Fabulous Baker Boys spelen de echte broers Bridges - Jeff en Beau (ondanks deze naam wel degelijk de lelijkste van de twee) - de twee filmbroers die al pianerend het barbezoekende volk vermaken en de kost bijeen scharrelen. Dat lukt, als randverschijnsel in allerlei etablissementen. Als ze een zangeres in hun programma opnemen - Michelle dus, die ook werkelijk kan zingen - komen ze los van het behang en maken furore. Jack (Jeff) en Susie (Michelle) krijgen in die film wat samen en dat zorgt voor de nodige hooibroei. Dat gaat niet in een keer van huppekee joepie, maar de regisseur zorgt voor een langzame opbouw; peu à peu, zogezegd.
Op enig moment gaat Susie Diamond op de vleugel van Jack 'Makin' Whoopee' zingen. Zinderend, mensen, zinderend. Ik heb muzikaal betere uitvoeringen gehoord, maar als schouwspel raakt dit de rand van de hemel. Deze scène verdient een plaats als verplichte kost in elk handboek over film, liefde of strategie. Werkelijk een voorbeeld van 'Nec plus ultra': dit wordt door niets overtroffen.
Kijk, vergelijk, schaf een vleugel aan en droom: http://www.youtube.com/watch?v=7TULYBRHBAs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten