De Romeinen wisten ook niet precies waar de wereld ophoudt. Was dat nou in Bretagne of in Galicië? Aan die onduidelijkheid danken we vandaag de aanwezigheid van 'wereldeinden' die teruggaan op de aanduding 'finis terrae'. Eentje in Frankrijk dus en die andere in Spanje. Grappig is dat beide districten met zo'n finale plek prat gaan op hun Kelitsiche afkomst.Vandaag ben ik na een mooienochtend in A Coruna aangekomen in Cabo Finisterre, of in het Gallicisch 'Fisterre'. Het ligt aan de 'Kust des Doods'. Het weer kan er zo beroerd zijn dat schepen tegen de rotsen kapot slaan. Dat heeft veel mensen het leven gekost. De laatste dagen is het mooi weer. Vandaag geeft de thermoneter om 17.00 uur 29C aan. Ik zit dan onder een boom in de buurt van de vuurtoren stukjes krokant knoflookbrood te eten met een zachte tomatenpasta.
Vlak voor de toren bevindt zich de laatste routeaanduiding voor de bedevaartsweg naar Santiago de Compostela. Op de het betonnen paaltje staat 0,00 K.M. Deze plek is om een aantal redenen ook het eindpunt geworden van 'Camino'. Ik spreek een landgenoot die op 23 mei uit Noord-Nederland vertrok en een aantal dagen geleden in Santiago de Compostela aankwam. Hij had zonder problemen gelopen. Zijn verhaal over de reden achter deze tocht was erg persoonlijk.
Bijna aan de uiterste punt van het schiereiland staat een witte houten paal. De wens daarop luidt vertaald 'dat de vrede voorrang krijgt'. Pelgrims hebben daarbij schoenen, stokken en andere wandelattributen achtergelaten. Hun wens is uitgekomen. Nu die eerste nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten